Home
Post Masterpiece
Register
Login
အိပ္မက္သမား ႏွစ္ကာလမ်ား (စိုင္း၀င္းျမင့္)
သူက
ကၽြႏ္ေတာ့္လုိပဲ
အဘုိးအုိေပါက္စ
ၿမိဳ႕ခံလူတစ္ေယာက္
လက္ပစ္ဗုံး တဆဆ
ဒီဘ၀ကုိ
ဟုိဘ၀ ေရြ႕မရ
ဒါကုိ
ကၽြန္ေတာ္ စကားစလုိပါတယ္
ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုအတြင္း
ပထမဆုံးေျပာျခင္းမွာ
မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုိ႕
အံ့ၾသစရာပဲ
ဒါေပမယ့္ တည့္တည့္မွန္တယ္
တစ္ေယာက္တည္းေနနည္း
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရထားတယ္
ငါတုိ႕ကုိ ခြဲမယ္ဆုိလည္း
အသည္းပဲရွိတယ္
သူေျပာခဲ့တယ္
မေန႕က ရတဲ့ပုိက္ဆံ
ထမင္းစားတဲ့အထဲ ပါသြားတယ္
သူေျပာခဲ့တယ္
ေန႕စဥ္ ေန႕စဥ္
လူ႕သမုိင္း ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္
အပ်က္ဘက္က ေတြးတာကေတာ့
ေခတ္အဆက္ဆက္ပဲ
အခုပဲ ေရးခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္ထဲ ေတာင္ပံခတ္လုိ႕
ေရထဲ ကူးခတ္လုိ႕
အရက္ခြက္ထဲ လက္နွစ္လုံးေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေပ်ာ္ရမလုိ
စိတ္ညစ္ရမလုိ
တစ္ရွိန္ထုိး ေမာ့မခ်ခင္
“ငါ့ကုိ သနားပါကြာ”တဲ့
နည္းနည္း နည္းနည္းနဲ႕
လူ႕ဘ၀ကုိ ဖဲ့ေနတယ္
ဒီဘ၀ ဒီရာသီမွာပဲ ကမၻာတည္ေတာ့မလုိ
ဒီမုိး ဒီေႏြ ဒီေဆာင္း
စက္ဘီးေလးတစ္စီးနဲ႕
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ေတြ႕ေတြ႕ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့
သစ္ေတာလမ္းထဲ ေန၀င္လုိ႕
ေန႕စဥ္ ေန႕စဥ္
တုိး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္လုိ႕
ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ စြဲၿမဲတည္ရွိေနဦးမယ့္ပုံ
အေတြ႕အႀကံဳ စုံလုိ႕ပါ
မၾကာခင္ ကုန္သြားမွာပါ
အခ်ဳိးအေကြ႕ အေကြ႕အေကာက္မ်ားစြာ
မနက္ ၉နာရီက စခဲ့တာပါ
သဲနာရီ
ေရနာရီ
တစက္စက္နဲ႕
ေရစက္ခ်ေနတာ
သစ္ရြက္တစ္ရြက္ခ်င္းစီမွာ
ပန္းတစ္ပြင့္ခ်င္းစီမွာ
ကဗ်ာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ၾကား
လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ
ေခတ္တစ္ေခတ္ထဲမွာ
ငလ်င္ေၾကာ တစ္ခုထဲမွာ
၀မ္းနည္းျခင္း ကူးစက္သလုိ
ေပွ်ာ္ရႊင္ျခင္းလည္း ကူးစက္တတ္တယ္
လိေမၼာ္သီးခ်ဳိေတာ့
မ်ဳိခ်ၿပီးသား တစ္ႁမႊာကလြဲရင္
ကုိက္လက္စကမၻာဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႕အတြက္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္က ဂၽြန္ကိ(သ) ေသတဲ့အရြယ္
ဘယ္အရာမဆုိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္
အခု ဂ်င္းေမာ္ရစ္ဆင္ မရွိေတာ့ဘူး
အခု ကာဒ္ကုိဘန္း မရွိေတာ့ဘူး
ေနာက္ ငါးရက္ၾကာရင္
ကၽြန္ေတာ့္အေလာင္းကုိ ေရထဲက ဆယ္ေတာ့မွာ
မင္းနဲ႕ ဘာဆုိင္လုိ႕လဲကြ
ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ လမ္းထိပ္မွာ
ေအာ္ေငါက္ခံရတယ္
သတ္ေသတာ အေျဖမဟုတ္ဘူး
ေပါ့ပါးျခင္းနဲ႕ အတူတစ္ၿပိဳင္တည္းေလးနက္
ေသြးပ်က္ဖြယ္
ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း
ဆက္လက္ ေဖာ္ျပရမွာပဲ
ကဗ်ာနဲ႕ေပါ့
ကဗ်ာမေရးျခင္းနဲ႕ေပါ့။
ဇာတ္လမ္းဟာ
တစ္ခန္းေလ်ာ့လုိ႕
အေျဖာင့္အတုိင္း သြားေနရတာ
ကမၻာ့လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း
တစ္သြားတည္းသြားလုိ႕
ဆတ္သြားကုိ ျဖတ္ေတာ့
‘ကုိေခ်ာေရ’ လုိ႕ေအာ္ခဲ့တယ္။
သတိရျခင္းမွာ ပြင့္တဲ့ပန္း
စိတ္ကူးစိတ္သန္း ခမ္းနား႐ုံသက္သက္ မဟုတ္ဘူး
တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာ
ေရေျမေတာေတာင္တစ္ခုမွ
ေရေျမေတာေတာင္တစ္ခု
ပန္းသီးဟာ အလ်င္အျမန္ ပုပ္သုိးေနေလရဲ႕
ဒီတစ္ရက္က ေနာက္တစ္ရက္ မရေတာ့ဘူး။
သူက အေရွ႕ျခမ္း
ကုိယ္က အေနာက္ျခမ္း
ဒီလုိ ဆက္သြယ္မိတာပါ
သူက ေန႕
ကုိယ္က ည။
ဟုိဘက္က စဥ္းစား
ဒီဘက္က အကုန္ရွင္းတယ္
ခုဆုိ ခုပဲ
ေန႕ေရႊ႕ ညေရႊ႕ေတြ မႀကိဳက္ဘူး
အိပ္မေပ်ာ္တာ
ေနရာအႏွံ႕ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတာ
ေပ်ာ္က်ေနတဲ့ လမင္းပဲ
တစ္ခုခုမွာ စြဲစြဲၿမဲ မတည္ရွိျခင္းဟာ ကုိယ္ပဲ
ေရစီးထဲ တစ္ညလုံး ပုိက္ခ်လုိ႕
၀န္ခ်ီစက္တစ္လုံးနဲ႕
သစ္လုံးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း မ,ေရႊ႕လုိ႕
ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ပဲ
ၾကမ္းခင္းကုိ ဖြဖြနင္းရတယ္
အေမွာင္ထဲ တေရြ႕ေရြ႕
ညေမႊးပန္း တစ္လမ္းလုံးပြင့္လုိ႕
အမွားေရးမွာ စဥ္းစားေနရေသးလား
ေကာက္ကာငင္ကာ တစ္ေၾကာင္းနဲ႕
အဆက္အသြယ္ရွိလား
ႏွစ္စတုန္းက
မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ ပါးစပ္ပိတ္
ေမ်ာက္ကေလးသုံးေယာက္ လက္ေဆာင္ရတယ္
အဲဒါနဲ႕ေရာ
ေရာစပ္လုိ႕ရလား။
မီးျခစ္ထထစမ္းေနရတာ
ဓာတ္မီးနဲ႕ လွမ္းလွမ္းထုိးေနရတာ
တျဖတ္ျဖတ္ ျဖတ္ကူးေနတဲံ
ျဖတ္ကူးမႈသည္/ ဆီ တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ၿဖိဳဖ်က္
ဖ်က္ဆီး
ဖ်က္သေဘၤာ
အဖ်က္စြမ္းအားႀကီးလက္နက္။
အမွားျပင္ဆင္ခ်က္
ျဖည့္စြက္ခ်က္
ဟုိဟာေတြက ဒီလုိမဟုတ္ဘူး
ဒီဟာေတြက ဟုိလုိမဟုတ္ဘူး
ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ
ဒီကုိ မဟုတ္ဘူး
ရွင္းလင္းခ်က္ ကဗ်ာ
လူ႐ႈပ္ဆီက ကဗ်ာ
လူ႐ႈပ္ဆီက…ဗ်ာ။
ၿမိဳ႕ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားမ်ားအတြက္
အသံပတ္လည္ေျပး
ေဆးေရာင္စုံ
အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ျဖင့္
သ႐ုပ္ေဆာင္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္
ေရျခားေျမျခားတြင္ ႐ုိက္ကူးသည္
ဟာသဇာတ္ျမဴး
ၿမိဳ႕တြင္းေျပာ အေ၀းေျပာ
ကြန္ပ်ဴတာစာစီ
မိတၱဴအျမန္ကူးသည္
ပလပ္စတစ္ အျမန္ေလာင္းသည္
လုိင္စင္ဓာတ္ပုံ အ၅ မိနစ္အျမန္
အသစ္နဲ႕ အစစ္ကုိ ေရာင္းေပးတာ။
ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕အစ
စြန္႕စားခန္းစတင္ရန္
တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္
အေပ်ာ္ဖတ္ေတြ
ေဆာက္လုပ္ေနတာ
အခန္းဖြဲေနတာ
ကုိယ့္ကုိ ျဖတ္ေမာင္းသြားတာ
စက္ကေတာင္ တားယူရတယ္
စက္ယႏၱရား စက္ခလုပ္ေတြနဲ႕
ဂဏန္းတြက္စက္၊ မီးစက္၊ အပ္ခ်ဳပ္စက္
စက္ေပၚက လူသားေတြဟာ
ကမၻာကိုစပ္ဆက္ စက္ခ်ဳပ္ေနတာေပါ့
စီးမွာလည္း ဆင္းမွာလား
အသားမေကာင္းေပမယ့္
အဆင္ဆန္းေနေတာ့
မ်က္စိလည္ေပမယ့္ နားမရွင္း
အခ်က္အလက္မ်ားစါာ ေရးမွတ္ထားေသာစာအုပ္
၁၂/အလန (ႏုိင္) ၀၄၄၃၇၀ ေပ်ာက္ဆုံးျခင္း
၀၉၅၀၀ ၁၉၈၃ သုိ႕ ဆက္သြယ္ပါရန္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ သစ္ကုိင္းေျခာက္ေလး တစ္ခုပဲရွိတာ
အဲဒီသစ္ကုိင္းေျခာက္ေလးကုိပဲ တက္နင္းမိတယ္
ငါေတြးေနတဲ့အေၾကာင္းေလာက္ ငါေမွာက္သြားတဲ့ကားက
မဖြဲ႕ေလာက္ဘူးဆုိလား
(မလြမ္းေလာက္ဘူးလုိ႕လည္း ေျပာတယ္)
ေကာင္းကင္မွာ အစင္းေၾကာင္းႀကီး ထင္ေနတာ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ျဖတ္သြားတဲ့လမ္းေပါ့ကြာ
ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲ
ထုိးထြက္လာတဲ့ ေန/ေန႕ကုိ ျမင္ရတယ္
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ျမင့္တက္
တိမ္အသင့္အတင့္ျဖစ္ထြန္း
ပြင့္တဲ့ပန္းက ေနၾကာ
ရွင္သန္တဲ့အပင္က
ရွားေစာင္းထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္
ဖုန္မႈန္႕ေတြအေၾကာင္း ေျပာတဲ့အရာရာ
ဓားတုိေနလုိ႕ ေရွ႕တစ္လွမ္းတုိး ခုတ္တာပါ
ဒါေပမယ့္ ကမၻာက
ဓားမတုိးေတာ့တဲ့ သစ္ျမစ္
ေမတၱာတရားကလည္း
အေႏွာင့္အသြားမလြတ္
ခ်စ္ျခင္းကုိ အရွိန္အဟုန္ႁမွင့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အတူေနျဖစ္သြားၿပီ
မင္းက မီး႐ႈိ႕ၿပီးမွ
ျပာစကုိယူ ေရထဲထည့္
ေအးေစ။
ေသျခင္းက တစ္ခန္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္
ကုိယ့္ေဘးက ခုတင္မွာေတာင္
၀င္ေရာက္ လဲေလ်ာင္းသြားေသးတယ္
အခုပဲ ေတြ႕လုိက္တယ္တဲံ
တမံသလင္းကုိ လက္တြန္းလွည္းနဲ႕ တကၽြိကၽြိ ပြတ္ဆြဲလုိ႕
ကဗ်ာဖတ္သူနဲ႕ အနီးဆုံးေနရာမွာ
ဘ၀ကုိ ေတြ႕ရတယ္
ကဗ်ာနဲ႕ ကမၻာ ေ၀းသြားၿပီ
တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားၿပီ
ကဗ်ာဖတ္သူနဲ႕ ကဗ်ာ
တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားၿပီလုိ႕ ေျပာၾကတာပဲ။ ။
– စုိင္း၀င္းျမင့္
Credit :: lanolay
Credit :: lanolay
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service