အတၱႏြံၾကားက ကေလး

လြယ္အိတ္ကို ျပင္
ခင္မ်ားတို႔ အတၱကို လြယ္လို႔
က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသြားၾကရတယ္။

အဆင့္တစ္ က်ေနာ္အတြက္လား
ခင္မ်ားတို႔ ၾကြားဖို႔လား။

ဟင့္အင္း …. သူက က်ေနာ္သယ္ရင္းေလ
ရန္သူလို သေဘာထား
အဆင့္တစ္အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရမွာလား။

က်ဴ႐ွင္ စာက်က္၀ိုင္း က်ေနာ္ တက္
ေက်ာင္းက သင္တဲ့စာက မလံုေလာက္လို႔လား။
တစ္ေန႔ ၈ နာရီစာက
ပညာတတ္ဖို႔ မလံုေလာက္လို႔လား။

ခင္မ်ားတို႔ ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့
ေဒါက္တာ အင္ဂ်င္နီယာ
က်ေနာ္ ၀ါသနာပါလား
တစ္ခါ ေမးခဲ့ဖူးလို႔လား။

လိုရာပံုသြင္း
႐ြြံ႕တံုးကိုသာ ဇာတ္သြင္းပါ
က်ေနာ္စိတ္ကို သတ္
က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ပံုသြင္း
ခင္မ်ားတို႔အတၱထဲ မႏွစ္လိုက္ပါနဲ႔။

က်ေနာ္လည္း ကေလးပီပီ
လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ ႐ွင္သန္ခ်င္ပါတယ္။

In: ကဗ်ာ Posted By: Demon Date: Mar 6, 2014

Leave comment commentinfo