ေမ…သို ့(၂)
အလြမ္းနဲ ့ငိုေၾကြးျခင္းကို သာသင္ၾကာပို ့ခ်တက္သူေမ
ဒီတစ္ခါမခြဲဘူးလို ့ဘာလို ့ေျပာေနအံုးမွာလဲကြာ
ငါငိုသံေတြမွာမနက္ျဖန္ေတြေသဆံုးသြားတာ
မင္းမွမသိခဲ ့တာ
ဒဏ္ရာဆိုတာခံစားတက္သူရင္ဘတ္မွာေတာ ့
ေသရာပါမဲ ့အမာရြတ္တစ္ခုျဖစ္ေနမဲ ့မွတ္ေက်ာက္တင္ခံရတဲ ့
ခစားမွဳ ့တစ္ခုပါ……….ေမ
ဆံုစည္းမွဳ ့ကိုသာ
ခပ္မိုက္မိုက္မေမ်ာ္လင္ ့တက္ခဲ ့ရင္လို ့
ေနာင္တသံေလးနဲ ့သက္မခ်တက္ေနျပီ
အိမ္မက္လို ့ေခၚဖို ့ေလာက္ေတာင္
အရာရာဟာသိပ္မပီျပင္ေတာ ့ဘူးလို ့
မင္းရဲ ့မိုင္တိုင္ေတြငါျဖတ္ျပီးမွသိရတာလဲ
ေ၀းနိုင္သေလာက္ေ၀းလို ့ရတယ္…ေမ
လြမ္းနိုင္သေလာက္လိုက္မလြမ္းနိုင္တဲ ့ငါ ့နွလံုသားအတြက္ေတာ ့
အခ်ိန္တစ္ခုခုထားခဲ ့ေပးသင္ ့တယ္
ခုငါ ့မွာလြမ္းရင္နဲ ့ေသဆံုေနရျပီ
ငါကိုငါထုဆစ္ဖို ့ေမ ့ေနျပီ
ငါနဲ ့ငါ ့ပါတ္သန္က်င္ေတာင္သဟဇာတ
မမ်ွေတာ ့ပါဘူးေမ။
ေမ…ခ်စ္တယ္လို ့ငါေျပာတိုင္းမင္းက
ျပံဳးေနတက္တာကိုငါသေဘာက်ခဲ ့ေပမဲ ့
ဒါဟာၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ ့
သက္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္လို ့ငါဘာလို ့မေတြးမိခဲ ့ပါလိမ္ ့
ခုေတာ ့ငါငိုရင္းလြမ္းတက္ေနပါျပီ
မင္းလူန