မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕ျမင္​သမွ်
အတိတ္​​ေတြျဖစ္​သြားခဲ့ၾက
ငါက​ေတာ႔..
ဒဏ္​ရာဗရပြနဲ႔က်န္​​ေနသူ…

​ေနပူလိုက္​မိုးရြာလိုက္​
အႀကိဳက္​မညီ​ေတာ့ျပန္​စလိုက္​
တိုက္​ရင္​းခိုက္​ရင္​းနဲ႔
ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရး​ေ၀းခဲ့သူ…

​ေသြးပြက္​ပြက္​ဆူလို႔
​ေနပူမွာ​ေျခပူခံၿပီး​ေျပး
ခပ္​​ေ၀း​ေ၀း​ေရာက္​​ေတာ့မွ
တံလွ်ပ္​မွန္​းရိပ္​မိသူ..

ထိတ္လန္​႔​လို႔​​​​ေအာ္ဟစ္
အခ်စ္ကဘယ္မွာလဲ
ကယ္​ၾကပါဦးဗ်ာ​ဆို​ေနရင္​း​
​ေရၾကည္​လဲ​႐ွာမရခဲ့သူ…

အခ်စ္​​ေရငါ​ကေလ…
ဘာမွလဲျပန္​မစခ်င္​ပါ
နင္​ကမွမလာခ်င္​​ေတာ့တာ
ရင္​နာျခင္​း​ေတြကို​ေက်ာပိုးလို႔
နင္​ဆိုးသမွ်အံႀကိတ္​ခံရင္​း
နင္​မုန္​းသမွ်အျပံဳးနဲ႔ခံရင္​း
ဘ၀ဆံုးတဲ့အထိ​ေျပးမယ္​့သူ……