ရြက္ေပာာင္းေၾကြ လို့ ရြက္သစ္ေတြတဖန္ေ၀တယ္။
ရိုးတံက်ဲတဲ ပန္းေရာင္စံုအရယ္ အျပိဳင္ပြင့္ဖူး
ေႏြးဦးျမဴးတဲ့ သကာလ
ေလေျပရဲ့ေစရာ၀ဲ ပန္းကေလးေတြမွာလည္း ယိမ္းရတယ္။

ေၾကြက်လို့ ေျမခ သကၡာရတရားေတြပါပဲေလ
ေႏြျပီးရင္မိုး ၊ မိုးျပီးရင၊္ ေဆာင္း
ရာသီေတြအလီလီေျပာင္း နာရီေတြေပာာင္းလည္း
ေန့သစ္ေတြပာာ ေရာက္လာစျမဲ မပာုတ္လား ။
လြန္ဆန္မရတဲ့ သဘာ၀ရတရားကိုရႈ့ျမင္
ခင္မင္ ၾကံဳကြဲ နႈတ္ဆက္ရစျမဲဆိုတာ
မျမဲတဲ့ ဓမၼတာတရားပဲဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။

လြမ္းစရာရယ္ တေၾက့ာ ဖန္ခဲ့ျပန္တဲ့ ေရႊဥၾသရယ္
ေမ်ွာမဆံုးလွပ ၾကည္လင္ေတာက္ပ တိမ္ေတြရယ္
ရႈးမညီဖြယ္ ေႏြဦးရဲ့အလွကို
ပိုျပီးေတာ့ ျပီးျပည့္စံုေစခဲ့တာလား
ေႏြဦးရဲ့ဆည္းဆာက က်မရဲ့အလြမ္းေတြကို
ႏွစ္ဆ ပိုေစခဲ့တာေတာ့ ျငင္းစရာ မရွိပါဘူး ေႏြ..။

ေလနုစိမ္းေလး တျဖဴးျဖဴး
အလွထူးတဲ့ ေႏြဦးပာာ
ခ်ယ္သ ေရးစပ္လို့
မကုန္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ဆို
က်မရင္ထဲမွာ ထာ၀ရသိမ္းလို့
ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေတာ့မွာမပာုတ္ပါဘူး ေႏြ…။