မိုးသားေတြ အံု႔မိႈင္းေနတဲ့ ျမိဳ႕ျပရဲ႕ ညတစ္ည….
မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ အေ၀းတစ္ေနရာကို လွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္…

ျပင္းျပတဲ့ ၀သီဆႏၵ….
မာနရဲ႕ လက္ေျမွာက္ျခင္းကို….
တေလးတစားနဲ႔ သူခံယူခဲ့တယ္….
ရင္ေမာ့ ေခါင္းေကာ့ ျပီးေပ့ါ….

ဘ၀တစ္ခုကိုျဖတ္သန္းဖို႔…
ဘ၀တစ္ခုကို စေတး….
သမုဒၵရာထဲ လက္ပစ္ကူးေနတဲ့ ေဗဒါတစ္ရြက္လို…
ဘ၀ဆုိတာကို ေျခစံုကန္ခဲ့တယ္….

ဘာလဲ မွန္တယ္…
ဘာလဲ မွားတယ္…
မတူညီတဲ့ ႏွစ္ခုအၾကား…
ကၽြန္ေတာ္ မေျပာပါနဲ႔…..
ေခါက္ခ်ိဳးမညီတဲ့ ၾတိဂံတစ္ခုအတြက္…
ပိုက္သာဂိုးရပ္ လဲ ရူးခဲ့ဖူးတယ္….

အျဖဴေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မာန နဲ႔…
အမည္းေရာင္ရင့္ရင့္ အတၱအၾကား…
ဘယ္ဟာကို ေရြးရမလဲ…
ဘယ္ဟာက မွန္မလဲ….
နားမလည္ႏုိင္ေတာင္….
ေခါင္းေတာ့ ညိတ္ေပးခဲ့တယ္…
ခင္ဗ်ားေတာ့ ေၾကနပ္သြားမွာေပ့ါ…

အည္မသိ ေရွးစာဆိုေရ…
ခင္ဗ်ားက ေကာင္းတယ္ဆိုေပမဲ့…
ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမွာပါ…
ခင္ဗ်ား ေရးတဲ့ ခင္ဗ်ား ဦးေႏွာက္…
ေယာင္လို႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေဖာက္မစားခဲ့ဖူးေလ….

တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္…
ကိုယ့္အျမင္ကိုယ္ မသိ…
ကိုလိုခ်င္တာ ကိုယ္ မသိတဲ့…
ကၽြန္ေတာ္လို ငမိုက္သားအတြက္….
ေသာၾကာေန႔ရဲ႕ ေဆာင္းတစ္ညလိုေပါ့..
အရာရာဟာ ေျခာက္ကပ္….

ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတက္တာပါ…
ရင္ထဲမွာခံစားေနတဲ့ အျဖစ္…
တစ္ကတစ္..
ႏွစ္ကႏွစ္…
သံုးက သံုး…
အားလံုးေပါင္းလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဖူး….

ေနရပ္က အျပန္ …
ထိုးမုန္႔ေလး တစ္ဘူး…
ကၽြန္ေတာ္ မမွာပါဖူး…
အာခိစ့္လိစ့္ရဲ႕ ေျခဖေႏွာက္ထဲလဲ က်ည္တစ္ေတာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပစ္မသြင္းဖူးဘူး…

ထားပါေလ…
သူေျပာတဲ့သူ႔စကား…
သူ႔အတြက္မွန္မွာေပ့ါ…
ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့…
.
.
.
.
.
.
ေခါင္းျငိတ္ျပီး ျငင္းလိုက္ရံုမွ တစ္ပါး အျခား မရွိေလဖူး …..