” ကၽြန္မဟာ….ေလွာင္အိမ္ထဲက…ငွက္တစ္ေကာင္ပါ..ေမာင္ရယ္ ။
မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့…စည္းမ်ဥ္းအခ်ဳပ္အၿခယ္ေတြၾကားမွာ..
မလူးမလြန္႔သာ…ေခါင္းငံု႔ရင္း…ၾကီးၿပင္းကာ..အသက္ဆက္ရွင္သန္ေနခဲ့ရသူရယ္ပါေလ.. “

အပ်ံသင္စငွက္တေကာင္လို….ၿဖဴ စင္တဲ့ႏွလံုးသားနဲ႔…
ရိုးစင္းတဲ့..ခ်စ္စရာအေတြးအေခၚေလးေတြၾကားမွာပဲ….
မင္းရဲ ႔ရွင္သန္ခြင့္ကို…ရင့္က်က္ေစခ်င္ခဲ့တာပါ ။
..
..
အသက္ၾကီးမွ….လက္ေပးသင္တယ္လို႔…ေၿပာခံရရင္ေတာင္မွ…
ငါဟာ….စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ၿခင္းတရားရဲ ႔..ေႏြးေထြးမႈမွာ…
နင့္ကို…ေပ်ာ္ေမြ႔ေစခ်င္ခဲ့တာ… ။
..
..
မိုးၿခိမ္းတာကို…ေၾကာက္ရမယ့္အစား….
မိုးၿပဳိလာရင္ေတာင္….ရဲ၀ံ့ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ…
ငါ့ေခၽြးစက္ေတြကို…ရင္းခဲ့ရဖူးတယ္… ။
..
..
တကယ္တမ္းေတာ့…မ်က္ရည္ကို…
ေခၽြးတစက္ဆိုၿပီး…ထင္ေယာင္မွားခဲ့မိတဲ့ငါက….
ကိုယ့္လက္ကို…ၿပန္ကုိက္ေစဖို႔…ႏွစ္ကာလအတန္ၾကာ..
ၾကိဳးစားသြန္သင္ေနခဲ့မိတာပါပဲေလ… ။
..
..
မင္းက…သဘာ၀တရားရဲ ႔အခမ္းနားဆံုးၿခယ္သမႈတို႔နဲ႔…ထံုမႊမ္းထားတဲ့..
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုမွာ…အသားမက်..မေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္တဲ့…
အိမ္ေမြးတိရစာၦန္သက္သက္ပဲေပါ့ ။
..
..
မင္းက………ငွက္…မဟုတ္ဘူး.. ။
မင္းက……PET ။
…
..
မင္းက….သင္ေပးသူရဲ ႔လက္ကို..ၿပန္ကိုက္တဲ့ PET ။
..
..
ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္..ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့…
..
..
You Are Forever My ” P.E.T “
..
..
နင္ကိုယ္တိုင္နာက်င္ေစခဲ့တဲ့..ဒဏ္ရာကိုေတာင္…
ေမ့ထားႏိုင္စြမ္းရွိေလာက္ေအာင္….ငါ့ကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့တဲ့..
..
..
Unrival ” P.E.T “