မျမင္ရေတာ့
ဘာမွ မေတြးေခၚဘူး
ဘယ္အရာမဆုိ ထိစမ္းဖုိ႕
ငါ့လက္ေတြ။

လမ္းဆုိတာ သြားဖုိ႕
ဂီတကုိ ရပ္တန္႕လုိက္ရင္
အသက္ဇီ၀ ျပတ္ေတာက္သြားမယ္။

ၫိဳ႕တက္လာတဲ့ မုိးသားေတြကုိ
ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ ၫႈိ႕ယူေနရတာ
ဒီတစ္ခါလည္း
ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ ခြဲခြာရတယ္။
အိမ္အျပန္ အျမန္ယာဥ္က
အခုထြက္မယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ။

တစ္ခ်က္ျခစ္ တစ္ခ်က္ေတာက္
နံရံကုိ အဆက္မျပတ္ ထြင္းေဖာက္ေနတယ္
ေသျခင္းမွာ မင္းခ်ိန္းဆုိတယ္ဆုိလည္း
“ျပာ”ဆုိတာ
ဘယ္ေတာ့မွ မစြဲေလာင္ေတာ့ဘူး
ေရတံခြန္လုိ ၾကယ္တံခြန္လုိ
တူႏွစ္ကုိယ္ေတြ႕တုန္း အေပ်ာ္မွာ အၿပံဳးထည့္လုိက္။
ဟုိဖက္စာမ်က္ႏွာမွာ တစ္ခုခု ေရးႏုိင္လိမ့္မယ္
ငါ့ လက္ဟာ တုန္ယင္ေနတုန္းပဲ။ ။

စိုင္း၀င္းျမင့္ (ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ- ၂၀၀၃-မတ္လ)