ရႊင္လန္းဖြယ္
ေႏြဦးခါမွ
တစ္ၾကိမ္သာ
ပြင့္သစ္ဆင္သည္
ႏွင္း၏ လက္ေဆာင္
ပန္းခ်ယ္ရီသို႕….။

ပင္လုံးကို သူဆင္ျခယ္
ပန္းႏုသို႕ဆိုေလမလား၊
လွခ်င္းျပိဳင္ေလေတာ့
ဘယ္ပန္း မွာယွဥ္ရဲေလလိမ့္၊
လွမာန္ႂကြႂကြ။

သည္နာမည္ သည္ဂုဏ္သတင္း
မၾကားဖူးသူ မရွိေလဒီပ၊
ျမင္ဖူးသူ ရွားေပေလလိမ့္၊
ပင္လုံးသာမက ပင္စုံကာ
အားမာန္သစ္ျပန္ေတာ့၊
ႏွလုံးဝယ္ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္ကာ
ျမင္ရသူ မ်က္ရည္ေဝွ႕ရတယ္
ခ်ယ္ရီရယ္ မင္းရဲ့ တန္ဖိုး။

သည္တန္ခိုး သည္တန္ဖိုးနဲ႕
ပင္ထက္ရံ ပန္းလွလွကို
ခ်ိဳးယူခြတ္ဆူး ထိပါးဆူးတဲ့
ငါငမိုက္သားကို…. (ခ်ယ္ရီေရ)
ခြင့္လႊတ္ပါေလ။

ဆြတ္မိေသာပန္း
ေျမသို႕မေစ ဦးထက္ေစ၊
ရင္ဝယ္ထိပ္ထား
သက္ထက္ျမတ္ႏိုးသူ
ခ်စ္ေသာသူကို
ပို၍လွေစ ပန္ဆင္ေစဖို႕၊
ရနံ့သင္းသင္း လွပန္းတစ္ခက္ကို
(ခ်ယ္ရီေရ)
ခူးခြင့္ေလးေပးပါေလ….။