တကယ္ပါ……
ဆိုဖြယ္ရာေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး…
ႏွလံုးသားေတြလဲ ေၾကမြပ်က္ဆီးလို႔
ဖယိုဖရဲသာ က်န္ပါေတာ့တယ္…
အေတာင္ဆံုရင္ျပန္သြားၾကတာ
ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္ဘူးလား..
အခုေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြက
မင္းအတြက္ အေတာင္စံုသြားတဲ့ ငွက္ကေလးလိုျဖစ္ခဲ့ေရာ့လားကြာ…
ငါ မေတြးရဲခဲ့ဘူး…
ငါမစဥ္းစားမိခဲ့ဘူး..
ငါသတိမရခဲ့မိဘူး..
ဒီလို…အခုလို….
ေက်ကြဲျခင္းမ်ိဳး ..ရူးသြပ္ျခင္းမ်ိဳး..နာက်ဥ္ျခင္းမ်ိဳး
ရွိခဲ့လိမ့္မယ္…ရခဲ့လိမ့္မယ္….ၾကံဳခဲ့လိမ့္မယ္..ဆိုတာကုိေပါ့….

ဒဏ္ရာ