ငါ့ေနက မင္းဘက္က အေစာၾကီးထြက္တယ္
ငါ့မ်က္လံုးဆံုးတဲ့အထိ ငါ့စိတ္က မဆံုးေသးဘူး
မင္းျပန္တင္ေပးခ်င္တဲ့ၾကယ္ဟာ ငါ့ခ်ည္တိုင္မွာ
အၾကြင္းမဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ဘယ္သူၾကံဳဖူးသလဲ
အိမ္ျပင္ကို တစ္ညလံုး ငါထြက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္
ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုရဲ႕ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲ
ဂႏၱ၀င္ေတးသြားေတြ သယ္လာတဲ့ ငါ့ကို ေတြ႕တယ္
စကၠဴေလယဥ္ပ်ံေလးတစ္စင္း ျပင္ထားတဲ့ မင္းကို ေတြ႕တယ္
တစ္ၾကြင္းတဲ့ တနဂၤေႏြေတြထဲ
မင္းနဖူးေပၚက စံပယ္ပြင့္ေလး ဘယ္သူတြန္းေရႊ႕ခဲ့သလဲ
မင္းအသက္ရႈသံေပၚက ဆြဲၾကိဳးေလး ဘယ္သူတတ္ေပးခဲ့သလဲ
ငါအံ့အားသင့္ရ
မင္းႏႈတ္ခမ္းေလး တင္းေစ့ထားတာ
ငါ့အထီးက်န္မႈပဲဆိုတာ ငါျပန္သတိရ
ငါအံ့အားသင့္ရ
ငါရုပ္ရွင္ရံုထဲ ဝင္ထိုင္မိတဲ့အခါ
ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာေငးၾကည့္ဖူးတဲ့
ရယ္သံတစ္ခုကို ငါျပန္သတိရ
ငါအံ့အားသင့္ရ
ငါ့ကိုယ္စား
ပိတ္မိေနတဲ့ ေနသားက်လြန္ကဲမႈအေပၚ
ယတိျပတ္သံသယရွိဖို႔ မင္းစိတ္ကူးခဲ့စဥ္ ငါရွိခဲ့တယ္
ငါ့ကိုယ္စား
ရုပ္ျပန္ဖ်က္ထားတဲ့ အရွိန္ေသနာက်င္မႈအေပၚ
မိုင္ကုန္ေမာင္းႏွင္ဖို႔ မင္းျငင္းပယ္ေနစဥ္မွာလဲ ငါရွိေနဆဲ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အတၱၾကီးစြာ အသံေတြ ဖူးပြင့္မယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ေနတယ္
ဆုေတာင္းဆိုတာ မင္းရယ္ငါရယ္ ပစ္ခ်ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ခိုစာေတြပဲ
လက္ခံထားလိုက္တဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ
မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ျပက္လံုးေတြျဖစ္ေၾကာင္း
ငါတို႔ပဲ သိတယ္
ပုခံုးေပၚ ေက်ာ္္ေက်ာ္ၾကည့္ဖူးတဲ့
ထက္ဝက္ပ်က္ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြကို
ငါဘယ္လို လွမ္းေခၚရဦးမလဲ
ပက္လက္ကုလားထုိင္တစ္လံုးေပၚက
အေပ်ာ္တမ္း မီးခိုးေငြ႕ေတြကို
မင္းလည္း ငါ့လိုဆို ခံတြင္းပ်က္မိမွာပဲ ။ ။

သက္ေထြး
၂၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၄