ခင္ဗ်ားတို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခတ္အေၾကာင္းနဲနဲေျပာရေအာင္

မ်က္စိမွိတ္ နားပိတ္ခံထားရတဲ့ေခတ္က
ေရွးစကားပံုလို
ဝါးလံုးေခါင္းထဲ လသာလို႔

ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ
ထုတ္မေျပာရတဲ့ ေခတ္က
အေၾကာက္တရားေတြနဲ႕

ဘုရားေပၚမွာ ဆုေတာင္းရမွာကိုေတာင္

အ ထိတ္ ထိတ္
အ လန္႕ လန္႕

ေမးလည္းေမးခ်င္တယ္ ေမးလည္းမေမးရဲဘူး
ေျပာလည္းေျပာခ်င္တယ္
ေျပာလည္းမေျပာရဲဘူး
ဆိုတဲ့ statusေတြ
Facebook ေပၚ
ေနရာယူလာတဲ့
ေခတ္

ေအာ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေအာ္တာပဲ
ေအာ္လိုက္ရင္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားမလား
ကြ်န္ေတာ္တို႕ေအာ္သံေတြ ကမၻာႀကီးက ၾကားမလား

အနီးဆံုးရွိေနတာေတာင္ မၾကားတဲ့သူေတြက
ရိုက္သြင္းခံထားရတဲ့ ဦးေနွာက္ေတြနဲ႕

အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္
အေဖစည္းေပးခဲ့တဲ့
ထင္းစည္းေတြထဲက ထင္းေတြက
ဟို တစ္ စ
ဒီ တစ္ စ
ဟိုးထိပ္ဆံုးက ထိုင္ခံုေပၚက ပုဂၢိဳလ္ေတြေၾကာင့္လို႕
ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္
ခင္ဗ်ားျငင္းမလား
ေ ခ တ္

ကိုယ့္ဝမ္းစာေတာင္ ကိုယ္အနိုင္နိုင္ရွာေနရတဲ့ေခတ္က
ဇြန္ပန္းရံုးအနီး ႏြံထဲက လွည္းဘီးကို ကူတြန္းေပးဖို႕ အာရံုမလာဘူး

ဖတ္ေနတဲ့ သတင္းစာ
စာမ်က္နွာေတြသာ ကုန္သြားတယ္
အ မွန္ တ ရား ကို
ရွာ မ ေတြ႕ ဘူူး

အဲ့ဒါ …

ေခတ္

.
.
.
ေမဃ