အတိတ္ျမစ္ျပင္မွာ အလြမ္းေတြ တက္ကုန္ရြက္လႊင္႕
ရင္ခြင္ကမ္းပါးတစ္ခုမွာ ခိုလွံဳခြင္႕ မရခဲ႕သူပါ

မာယာမ်ားတဲ႕ ရာသီဥတုထဲ
ဘယ္ေျခတစ္လွမ္းျပင္တာနဲ႕
ညာလက္သီးဟာကိုယ္႕ေမးရိုးဆီ ခ်ိန္သားကိုက္

သတိရတိုင္းံ အသက္ရွဴသံ ထထစမ္းေနရတဲ႕
အေဟာသိကံ ေန႕ေတြ

လွိဳင္းၾကီး
ေလၾကီး
မိုးၾကီး
ေသာကၾကီးၾကီး
ထင္သေလာက္ မၾကီးက်ယ္ခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္နဲ႕
ကိုယ္႕အဘိဓမၼာကိုယ္ဖြင္႕ရင္း

ဒုကၡဘံုထဲ က်လာတဲ႕ဘဝေပမို႕
ေမတၱာတရားရဲ႕ အေတြ႕အထိကို ေတာင္႕တခဲ႕မိတယ္

ဒီလိုနဲ႕ . . .
တစ္ေန႕ျပီးတစ္ေန႕
ေျပာရင္းဆိုရင္း
မိုးစင္စင္လင္းခဲ႕ျပန္ေပါ႕. . .။