ဒဏ္ရာမဲ့ .. အနာ

က်တတ္လြန္းတဲ့ မ်က္ရည္ေတြလည္း

တန္ဖိုးေတြမဲ့လို႔

လင္းညိဳစိမ္းျမခြင့္မသာတဲ့

ေန႔ရက္ေတြနဲ႔

ဘဝက အလဲလဲ အကြဲကြဲ။

ယုံခဲ့တယ္

လက္လွမ္းခဲ့တယ္

ရင္ကိုခတ္တဲ့ ဓါးသြားလွလွေတြနဲ႔

တလ်ံလ်ံ လူးလြင့္ေနတဲ့ မီးေတာက္ကိုမွ

ငါက တရွိုက္မက္မက္ နမ္းခဲ့ေလတယ္။

သူေစတဲ့ အခ်စ္ေတြက

လူကို ခပ္ယဲ့ယဲ့က်န္ခဲ့ေပမဲ့

သူ႔ေလာက္ခ်စ္တာ သူပဲရွိတယ္လို႔

စိတ္နဲ႔ကိုယ္ အလူးလဲ ျပန္ဆက္

ပါးစပ္က ေျပာထြက္လာတဲ့အခါ

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ျပဳံးျပမိေတာ့တယ္။ ။

In: ကဗ်ာ Posted By: sinner Date: Jan 27, 2017

Leave comment commentinfo