ငါဘာကိုမွ စဥ္းစားလို႕မရဘူး ဟန္နာ ငါက အပိုအလွ်ံပဲ စားပြဲေပၚက စကၠဴပန္းေတြေၾကမြသြားတယ္
ငါဖြင့္လိုက္တဲ႕ ကတ္ဆက္ဟာ ငါ႕အသံကို ျပန္ဖမ္းထားၿပီး ေသေနတဲ႕အသံေတြ ရႈပ္ပြေနတဲ႕အခန္းကို ေဖာက္ထြက္သြားၾကတယ္
ငါအရမ္းသတိရတာပဲ၊ ငါမရေတာ႕ဘူးထင္တယ္  ငါ႕စိတ္ကိုထိခိုက္လိုက္မိတယ္
ငါတစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီး မိုးမိေနလို႕ ငါလာလို႕မရဘူး
ငါေသာ့ခတ္ထားတဲ႕ စာအိတ္ထဲကေန မင္းဂါ၀န္ေလးကို ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္တယ္
ငါမွားတာ၊ မင္းက ဆံပင္အရွည္ႀကီးမွာ ငါ႕ကို ပန္ထားတာ ၊ ငါက စကား၀ါပန္းေတြလို ေသြးရူးေသြးတန္းပြင့္ေနတာ
ငါ႕ကိုခ်စ္လား၊ ငါက မင္းကိုခ်စ္တယ္ ၂၄နာရီ တစ္ေလာကလံုးကို ရပ္တန့္ထားၿပီး ငါဖြင့္ထားတဲ႕ျပဴတင္းေပါက္ကေန
မင္းဆီကိုေရာက္လာတဲ႕တိမ္ေတြကို ရြာခ်လိုက္ေတာ႕မယ္ အဲဒီေန႕က မင္းကိုငါ ဘယ္ေတာ႕မွမစဥ္းစားေတာ႕ဘူး
မင္းအိမ္ကိုေရာက္တဲ႕လမ္းမွာ စိုက္ထားတဲ႕သစ္ပင္ေတြ ခုတ္လွဲပစ္ေတာ႕မယ္ အခန္းေထာင့္မွာထိုင္ၿပီး ေမွာင္ေတာ႕မယ္
တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္းေတြနဲ႕ က်န္ခဲ႕တဲ႕လူတစ္ေယာက္လို ပူေဆြးေနတဲ႕မီးခိုးေတြ မႈတ္ထုတ္ပစ္ေတာ႕မယ္
စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာမယ္ ရယ္မယ္ ေသၿပီးသားအသက္ကို တစ္ခါထပ္သတ္ပစ္လိုက္မယ္