ငါ႕ရဲ႕ စကၠဴႏွလံုးသားနဲ႕အရုပ္ေတြဆြဲလိုက္တာ မင္းနဲ႕ႏွင္းဆီေတြ ေမႊးျမသြားတယ္ မမ
ေဆာင္းရာသီက ျပန္သြားေပမဲ႕ ငါခ်မ္းေနတုန္းပဲ၊ နာက်င္ေခါင္းေလာင္းေတြအဆက္မျပတ္တုန္ခါေနတယ္
မင္းက ႏွင္းဆီေတြဖိတ္က်ေနတဲ႕ပင္လယ္အတုျဖစ္တယ္၊ ဘာသာစကားဟာေဟာ္မုန္းေျပာင္းလဲသြားတဲ႕သစ္ပင္တစ္ပင္ျဖစ္ၿပီး
ရင္သားေတြထြက္လာတယ္လို႕ ငါအိပ္မက္ မက္ေနတာ၊ ႏိုးလာေတာ႕ငါဟာ အရာရာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႕
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္သြားတယ္၊ ငါ႕လမ္းေပၚ မင္းရဲ႕ ေသြးေတြ ေမွာက္က်သြားတယ္၊ အဲဒီေသြးေတြအေပၚမွာ ငါသာယာေနမိတယ္
ၾကယ္မဆန္တဲ႕ အလင္းဟာ ငါ႕ကိုရက္စက္တယ္လို႕စြပ္စြဲၿပီးတဲ႕ေနာက္ ငါ႕ကမာၻတစ္ခုလံုး စိမ္းေမွာင္သြားတယ္
ငါလာေနၿပီ၊ မမဟာ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြေခါင္ခိုက္တဲ႕ေနရာကိုေရာက္ေနေတာ႕ ငါက မ်က္ရည္နဲ႕ စိုက္ထားတဲ႕ ပန္းေတြ ယူသြားတာ
အျပန္က်ေတာ႕ စၾက၀ဠာတစ္ခုလံုး က်ဆံုးသြားခဲ႕တယ္၊ မတရားဘူးလို႕ ငါက တသိမ့္သိမ့္ရႈိက္ငိုတတ္တဲ႕ ျမစ္ထဲကို
က်မ္းစာေတြေမွ်ာခ်လိုက္တာ ဘုရားသခင္ဟာ ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနေတာ႕တယ္၊ မင္းက ခ်စ္ဖို႕ရာ မတတ္ႏိုင္ဘူးလား၊
ငါလည္းအတူတူပါပဲ၊ ပါရီရဲ႕ ကေဖးဆိုင္ထဲက ခိုေတြ လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ႕ မမ က သူ႕ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ
နာမက်န္းမႈကို တျမတ္တႏိုးပန္လိုက္တယ္၊ မင္းက ႏွင္းဆီေတြဖိတ္က်ေနတဲ႕ ပင္လယ္အတုပဲ မမ၊
ငါကလည္း မင္းရဲ႕ ေႏြေရာင္ကမ္းပါးမွာ ပူေႏြးဖို႕ေခ်ာင္းေနတဲ႕ ေဆာင္းအတုျဖစ္တယ္…။