အမွန္တရားကို ဝန္ခံဖို႔ရာ
မုသားတစ္ဝက္နဲ႔ ငါေရာက္လာခဲ့တာ
မင္းက ငါ့ကိုထင္ေနေရာ့လား။
ေဟ့ .. မိဝင္း
မင္းက ငါ့ကို အဲသလိုမ်ိဳး
ထင္ေနသလား။
လူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါကို
အခ်စ္လို႔ ဆိုၾကတာပဲ
ငါကေတာ့
ငါ့ႏုပ်ိဳမႈဆီ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ ေအာ္သံလို႔သာ
ဆိုလိုက္ခ်င္ရဲ႕။
မင္းက
ငါ့အသည္းႏွလံုးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေလ
မင္းက
ငါ့အိပ္မက္ေတြကိုထည့္ၿပီး
ထြန္းညႇိထားတဲ့မီးအိမ္ငယ္ေလးေလ။
မင္းကသာ
စိတ္ပါလက္ပါ ျဖစ္လိုက္စမ္းပါကြာ
တေစၦသရဲေတြနဲ႔အတူငါက ျပမယ္
စုန္းမေတြရဲ႕ သန္းေခါင္ယံ အစည္းအေဝးပြဲည
ေအာ္ပရာကို ငါလိုက္ျပမယ္
ဒြန္ကြီဇုတ္ အေၾကာင္းငါဖတ္ျပမယ္။
အမွန္တရားနည္းနည္း
အမွားေတြခ်ည္းပဲ သူ႔လက္ထဲ
ဆုပ္မိ ကိုင္မိတတ္တဲ့
ေဟာဒီ
ညံ့ဖ်င္းဖ်င္း ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ငါ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အရာဟာ
ဒါ အကုန္ပဲ လို႔ေတာ့မထင္လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္။
မိဝင္းဖတ္ဖို႔ ခ်စ္ပံုျပင္ေတြ
ငါေရးႏိုင္ေသးရဲ႕
သည္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ..ငါဟာ
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး
ေမွာ္ဝင္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေပါ့။
ကဗ်ာေတြနဲ႔
မင့္ကိုအစာေကြ်းမယ့္ငါပါ။
သည္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ..ငါဟာ
ဘုရားသခင္နဲ႔ေဝးႏိုင္သမွ်ေဝးတဲ့ေနရာ
ငါ့ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။
ရူးသြပ္မႈနဲ႔
မင့္ကိုအစာေကြ်းမယ့္ငါပါ။
မိဝင္းေရ
ငါ့အိမ္ေခါင္မိုးမွာကပ္ေနတဲ့
ေတာက္တဲ့တစ္ေကာင္ဟာလည္း
ငါ့လိုပဲ
ခံစားမႈဝါဒီသမားတစ္ေယာက္ပါကြာ
ဒီေကာင့္အေၾကာင္းငါရိပ္မိတာ
ဘာၾကာေသးလို႔လဲ။
ကမၻာႀကီးဟာ တစ္ေန႔တၿခား
လူသားရဲ႕ ကာမရာဂနဲ႔
မေကာင္းမႈဒုစရိုက္တရားေတြကို
မ်ိဳမ်ိဳခ်ခဲ့ရ
မ်ိဳမ်ိဳခ်ခဲ့ရလြန္းလို႔
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးေရာင္ကိုင္းေနၿပီ
ေရာင္ကိုင္းေနၿပီ မိဝင္းေရ
ေရာင္ကိုင္းေနၿပီ..။
ဇာတ္ေကာင္မ်ားသည္
ခရီးလမ္းဆံုးသို႔ေရာက္ၾကေသာခါ
အတိတ္၏သင္ခန္းစာကိုယူၿပီး
လူေတာ္လူေကာင္းၿဖစ္သြားၾကေလသည္..ဟူ၍
ဝီလ်ံေဖာ့ကနားက မဆိုလိုေပတဲ့။
ကဲ..ဘယ့္ႏွယ့္လဲ
ငါ့စိတ္အေျခအေန ငါကိုယ္တိုင္အျမင္မွန္ရ
တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္
သာသနာ့ေဘာင္ကိုဝင္သြားလိမ့္မယ္လို႔
မင္းက ေမွ်ာ္လင့္ေနသလား။
သြားစမ္းပါ
အႏွစ္သာရဟာ
စကားလံုးေတြနဲ႔ေဝးေဝး
ထြက္ေျပးေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။
ေအးစက္ၿပီး
အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ဆြံ႕အ
ဘုန္းဘုန္းလဲက်သြားသည္ထိ
ငါခ်စ္ေနဦးမွာ။
အၿပင္းစားအာရံုေတြ
မီးေလာင္ေနသလိုမ်ိဳးနဲ႔
ငါခ်စ္ခဲ့
မင္းကိုငါခ်စ္ခဲ့။
ကဗ်ာေတြနဲ႔
မိဝင္းကို အစာေကြ်းမယ့္ ပိုင္စိုးေဝပါ။ ။

ပိုင္စိုးေဝ
(ဟန္သစ္မဂၢဇင္း၊ ေအာက္တိုဘာ၊၁၉၉၃)