ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္ ဟိုေကာင္ဝတ္လာတဲ့ တီရွပ္ဟာ ငါ့အျပာေရာင္ တီရွပ္ပဲ။ တံဆိပ္နဲ႔ စာတန္းနဲ႔ ” စာတန္းက Boney’m ရဲ႕ Solgan ကို ကူးေရးထားတာ ” Love For Sale တဲ့။ အသက္အရြယ္ကိုမွမေထာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔။
ဒီေကာင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ မတိုးဘူး။ တြဲေနက်ထဲက သုံးေယာက္ ခြာသြားတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သူတစ္ေယာက္တည္း။ ထိုင္ရင္ ဒူးခ်ိတ္တယ္။ ထရင္ ခါးေထာက္တယ္။ စိတ္ပါရင္ ကဗ်ာေရးတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ ကိုယ့္လူ။
ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူး။ ‘သူနဲ႔တန္းတူတာ ကမာၻမွာကို ေရ လိုက္ရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ မျပည့္ဘူး’ လို႔ အၿမဲစဥ္းစားတယ္။ အခ်ိန္ျပည့္ကို စဥ္းစားတာ။ ငါ သိတာေပါ့ကြာ။ အဲဒါ ရယ္စရာလိုလို၊ ငိုစရာလိုလို။
ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ အခိုင္အမာသူငယ္ခ်င္း၊ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကိုယ့္ မိန္းမနဲ႔ဆို သုံးေယာက္ေပါ့။ ေငြယူသုံးတယ္။ ဆာရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စားတယ္။ ရန္ျဖစ္လို႔ရတယ္။ အျခားသူေတြကို တစ္စက္မွ အထင္မႀကီးဘဲ ေနလို႔ရတယ္။ ဟား လို႔ရတယ္။ သနားလို႔ရတယ္။ အႏုပညာကို ႀကီးႀကီးခ်စ္ခဲ့တယ္။ ေဟာ…။ အခု ဟို ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္ေကာင္ လမ္းကူလာၿပီ။ ငါ ေရးေနတဲ့ကဗ်ာကို လက္စသတ္မွ။
လုံေလာက္တယ္
ငါတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ကိုးကားလို႔
ငါတို႔ လုံေလာက္တယ္။