ခေရပင္ရိပ္
အ႐ွင္လႈပ္႐ွား၊ ေနေျပာက္က်ား၀ယ္
မႈန္၀ါးထိုးဆင္၊ တြင္းေပါက္၀င္က
သစ္ပင္ကိုင္း႐ြက္၊ တြဲေလာင္းခက္သည္
ေျမကြက္၀ကၤပါတည္း။ ။

ထိုေနရာ၀ယ္
ဇရာလိပ္တြန္႔၊ ပါးပ်ဥ္းလြန္႔ႏွင့္
စန္႔စန္႔မေန၊ အျမစ္ေခြသည္
ဤေျမခ်ာမင္း၊ ပင္ေျခရင္း႐ွိ
ေျမတြင္းေပါက္၀၊ ႂကြက္တေကာင္သည္
အေမွာင္ရိပ္သို႔ ထြက္ေလလ်င္း။ ။

သစ္ခြၾကားမွ
ဘြားကနဲထြက္၊ က်ီးျပာငွက္လည္း
ကိုင္းခက္ကိုလႈပ္၊ ေတာင္ပံသုတ္၍
ေခ်ာင္းကုပ္ေနဟန္၊ ႂကြက္မဲထံသို႔
လ်င္ျမန္ထိုးခ်၊ ႏႈတ္သီးဟလ်က္
အ….အ….ေအာ္ကာ တိုက္ခိုက္၏။ ။

ေ႐ွာင္တခင္လ်င္
ေျမတြင္းေအာင္းႂကြက္၊ ယာဥ္ပ်ံငွက္ႏွင့္
က်သက္ခုန္ႂကြ၊ လူးလိမ့္ၾကလ်က္
အ…အ..သံျမည္၊ ညံစည္စည္တည့္
ႏိုင္မည္႐ႈံးခင္း၊ သတ္ပုတ္ျခင္းသည္
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ၀င္း၀င္းလက္။ ။

ျပင္းျပင္းထန္ၿပီ
တျပန္စီလိမ့္၊ နပန္းလွိမ့္၍
သိမ့္သိမ့္ဘယ္ညာ၊ လူးလြန္႔ကာလ်င္
ႂကြက္မွာပူးကပ္၊ ေျမာင္းေရစပ္သို႔
လွည့္သတ္ေျပာက္ၾကား၊ တြန္းလွန္ျငားက
စြမ္းအား မနိုင္႔တႏိုင္ျဖင့္။ ။

ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲ
ဆင္ႏႊဲမာန္ျပင္း၊ စစ္တလင္း၀ယ္
တင္းတင္းအဟုန္၊ ကိုက္ခဲကုန္ၿပီ
မုန္တိုင္းေသနဂၤဗ်ဴဟာ။ ။

ဤတိုက္ပြဲတြင္
မဲမဲလႈပ္လႈပ္၊ သားခ်င္းျမဳပ္လ်က္
ျဖဲဆုတ္ေသြးခ်င္း၊ လိမ္းကပ္ဆင္းၾက
ျမႇင္းျမႇင္းထိုးဆြဲ၊ က်ီးျပာမဲကို
ျပန္ခဲႂကြက္က၊ လွိမ့္လွိမ့္ခ်ေသာ္
ေျမာင္း၀ထိပ္စြန္း၊ ခုခံတြန္းယင္း
က်ီးကန္းေရသို႔က်ေလ၏။ ။

ၾကည့္ေနစဥ္ပင္
ႏံုးအင္ပန္းလ်၊ ေ႐ြ႔ေ႐ြ႔ထ၍
ကင္းပလြတ္ေျမာက္၊ နဲ႔နဲ႔ေလွ်ာက္လ်က္
ေပါက္၀သူ႔တြင္း၊ သက္ကာဆင္းသည္
ႂကြက္မင္း ျပန္လည္ ေျမသို႔ေအာင္းသတည္း။

ဒဂုန္တာရာ
သမာဓိသတင္းစာ၊ ၁၉၄၈။

/*Maya Magazine မွာဖတ္ဖူးတာပါ*/