ငါ ကိုယ္တိုင္ ပုန္းခဲ့ဖူးသလား 
မေသခ်ာခင္မွာ
ငါ . . . ရွာေဖြဖို႔ ခရီးထြက္ခဲ့ရၿပီ
တနံတလ်ား ခရီးစဥ္မွာ
လမ္းညႊန္မရိွ၊ မွတ္တိုင္မရိွ
ငါ က်က္ထားတဲ့စာေတြ
ဘယ္မွာ သြားၿပီး အလြတ္ရြတ္ျပရမလဲ
အမွားေတြ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ခ်ိန္မွာ
ေနာင္တ က စီးထားတဲ့ဖိနပ္ပဲ
စာအုပ္ပံုၾကား ေခါင္းထိုးေတာ့
ပံုျပင္ေတြသာ ေတြ႔ရရဲ့ . . .
အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းမသိတဲ့ ေက်ာင္းသားလို
ငါ့အေျဖေတြ ကေသာင္းကနင္းႏိုင္လြန္းရဲ့ . . .
ေရလိုက္ငါးလိုက္လြဲသူတစ္ေယာက္မွာ
ပလီပလာေတြပဲ ႀကံဳလြန္းရဲ့ . . .
ငါေတြ႔ခဲ့ပါတယ္ . . .
ကမၻာေျမကို ႏွဳတ္ဆက္သြားတဲ့ နားလည္မႈ
ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြေအာက္မွာ
အသက္ငင္ေနတဲ့ စစ္မွန္မႈ
အမိႈက္သိမ္းကားေပၚ ပါသြားတဲ့ ရိုးသားမႈ
ေရပန္းစားေနတဲ့ မသိျခင္းရဲ့ အလွတရား . . .
ခုခ်ိန္မွာေတာ့
ငါ့ေခါင္းကို ေနာက္ကပုတ္မယ့္
ဘုရားသခင္ရဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကိုပဲ
ေမွ်ာ္ေနမိေတာ့တယ္ . . . ။         ။
                                           ဆူးနစ္ရင္