ဒီကမၻာႀကီးထဲ …
ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္ေပးတဲ့
အခမဲ့ေလကို ငါ့ႏွာေခါင္းနဲ႔ ငါ …
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရႈရႈိက္ေနသ၍ေတာ့ …
ေသခ်ာတာတစ္ခုက …
ငါဟာ ဒီေလာကႀကီးကို မေတာ္တဆျပဳတ္က်လာတာ မဟုတ္ဘူး …
(၂)
မေတာ္တဆေျခလွမ္းတစံုအတြက္ …
အာရံုငါးပါး လဲကြဲေမွာက္ရွပ်က္ယြင္းခဲ့ …
(၃)
မေတာ္တဆတစ္စကၠန္႔အတြက္ …
သက္ျပင္းေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊
နာက်င္မႈေတြ၊ စုတ္တသတ္သတ္ျဖစ္မႈေတြ … အားလုံး …
တိုးတက္ႀကီးပြားဖြ႔ံၿဖိဳးထြန္းကားလာတယ္ ….
ငါ …
တစ္ေယာက္တည္း မေတာ္တဆတစကၠန္႔ေလးရဲ့ ခါးသီးမႈေအာက္မွာ …
ေကာ္ဖီခါးခါးကို တမာရည္နဲ႔ ေရာက်ိဳေသာက္ခဲ့ရ …
(၄)
ေနာက္ဆံုးေတာ့ …
မေတာ္တဆေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္အေပၚမွာပဲ …
(လူသားအားလံုးကို အလံျဖဴျပႏႈတ္ဆက္တယ္ …. လို႔ ေျပာၾကားရင္း …)
အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္အသက္ေပးသြားတဲ့ လူစြမ္းေကာင္းႀကီးရိုမီယိုကို …
ဟားတိုက္ေလွာင္ေျပာင္ရင္း …
မေတာ္တဆေကာက္ရလာတဲ့ ေဘာပင္ေလး …
အခုဆို …
မင္ကုန္သြားတဲ့ အေၾကာင္း ….
၀မ္းပန္းတနည္း မ်က္ရည္ေတြ စိုရႊဲကာ …
ရင္ခြင္မိုးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းျပင္ႏွစ္စင္း ေရႏွစ္ခဲ့ရတယ္ …