အေၾကာက္တရားနဲ ့ခံစားခ်က္ၾကား
ႏွလံုးသားေတြက အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ေၿမဇာပင္
မတရားမွဳေတြကိုႏိွမ္နင္းမယ္တဲ ့
လက္ခေမာင္းခတ္မယ္ၾကံတဲ့ အမွန္တရားေရ
ခင္ဗ်ားအလာေကာင္းေပမဲ ့ အရာအားလံုးအခါေႏွာင္းခဲ့ၿပီ ထင္ပါရဲ့

အိပ္မက္တစ္ခုကိုတစ္စိုက္မက္မက္ မက္လာတာ
တစ္ခါတစ္ခါ ညေတြကိုေတာင္ၿပန္အားနာတယ္
ဒါေပမဲ့ခက္တယ္ ဒီအိပ္မက္ကဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့တိုက္ရုိက္အခ်ိဳးၾကတယ္
ၿပီးေတာ့ ငါမွာလဲဒီအိပ္မက္တစ္ခုပဲ မက္စရာရွိတယ္

လြမ္းခန္းၾကမ္းခန္းၿပီးရင္ ဇာတ္ေပါင္းခန္းလာပါၿပီတဲ့
ဟုတ္ကဲ့ အဲဒါႏွစ္အစိတ္ၾကာမယ္မွန္းသိ ေက်ာ္ၾကည့္မိပါတယ္
မရိုက္ရေသးတာလား မရိုက္ၿဖစ္ေတာ့တာလားမသိ
ဒီရုပ္ရွင္က လူဆိုးအခန္းကပဲတ၀ဲလည္လည္
ငါလဲဒီလိုနဲ ့ပဲ ေသမဲ ့လမ္းေၿခတစ္လွမ္းၿပင္တယ္

လားရာမတူတဲ့ၿမစ္ေတြအေၾကာင္းငါက ကဗ်ာဖြဲ ့တယ္
ေညာင္အိုပင္ၾကီးက ခပ္ဆဆနဲ ့ေမးခြန္းထုတ္တယ္
ၿမစ္ေတြရဲ့လားရာ တူမတူငါဘယ္လိုသိသလဲတဲ့
ငါကပဲ ဇာတ္လမ္းေတြထြင္သေယာင္ေယာင္နဲ ့
အေၿဖမလိုတဲ့ေမးခြန္းေတြလာလာေမးရင္ ေခါင္းကိုဘယ္ကညာကိုရမ္းတယ္
မေၿဖလိုတဲ့ေမးခြန္းေတြလာလာေမးရင္ေတာ့ ေခါင္းကိုညာကဘယ္ကိုရမ္းတယ္
ဘာမွထပ္မေမးနဲ ့အဲဒီႏွစ္ခုထဲကတစ္ခုနဲ ့ပဲတံု ့ၿပန္တတ္တယ္

စုတ္ၿပတ္သက္ေနတဲ့မနက္ခင္းေတြကိုတယုတယနဲ ့ၿဖန္ ့ၾကဲမိတယ္
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းတသီၾကီးနဲ ့ ပဲၿပဳတ္သည္ကပဲၿပဳတ္တစ္ဆယ္သားအလကားေပးတယ္
အက်ည္းတန္ေနတဲ ့မနက္ခင္းေတြထဲ ေနေရာင္ၿခည္ေလး ရွားရွားပါးပါးၿပဳတ္က်
ေၾသာ္ … ပဲၿပဳတ္စားရင္းငါလိုစိတ္ကူးနဲ ့ရူးခဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့ၿဖင့္မရွိရွာေတာ့
အေတြးေတြကတစ္ခါတစ္ေလမြန္းၾကပ္မွဳကိုညိွဳ ့တင္ေပးတယ္
ငါနာနာၾကည္းၾကည္း ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၿပံဳးမိတယ္ေလ

ေတာင္စဥ္ေရမရအေတြးေတြက
ေရေမ်ာကမ္းတင္ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ငိုသံေလာက္
တန္ဖိုးရွိပါရဲ့လား …. ဒီေမးခြန္းေလးေၾကာင့္အသည္းကြဲရ
ဒီလိုနဲ ့အလင္းမရွိတဲ့ညထဲ ငါကက်င့္သားရခဲ့တယ္
သူတို ့ကေတာ့ လူတစ္စုကေတာ့ၿဖင့္
အရက္ခြက္ကိုင္ရင္း ေၾကးစည္ထုလို ့
အမွ်ေတြတသီၾကီးေ၀တယ္ ..

ႏွစ္ေတြလေတြ အခ်ိန္စက္၀န္းဆိုတာၾကီးေရ
ေရွ့ၿပန္ပဲသြားသြား ေနာက္ၿပန္ပဲဆုတ္ဆုတ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့အရာကိုေတာ့ ၿပန္အန္ထုတ္မၿပပါရေစနဲ ့
ငါ ဒူးမေထာက္ခ်င္ဘူး
ဒီဇာတ္လမ္းက အလြမ္းနဲ ့မဆံုးေကာင္းဘူး

မပ်ိဳးခဲ့ရတဲ့နိဒါန္းေတြ
အဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ
ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ
တိတ္တဆိတ္က်ခဲ့ရတဲ့ သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးရဲ့မ်က္ရည္ေတြ
တစ္ခါမွမၾကားဘူးတဲ့ သူမရဲ့သက္ၿပင္းရွိဳက္သံေတြ
နံရံေလးဘတ္ၾကားက တန္ဖိုးၿဖတ္မရတဲ့ႏွလံုးသားေတြ
……
ရာစုႏွစ္မ်ားစြာအထိအဖိုးတန္ေစ .. အႏိွဳင္းမဲ့ၿဖစ္ေစ … အစဥ္အၿမဲေတာက္ပေစ