” ႐ြာငယ္ဇနပုဒ္

မီးေလးမိွတ္တုတ္ ”
ရင္ခလုပ္ႏွိပ္ ေတးသံတိတ္ၿပီ
ဒိတ္…ဒိတ္
ဒိတ္…ဒိတ္
စိတ္ႏွင့္ရင္ခုန္ မႈန္ရီေ၀၀ါး
ငါး႐ွာသလား ဖားပါသလား
လယ္ကြင္း႐ိုးမ်ား ကန္သင္းၾကား
ေႁမြပါးကင္းပါးမေၾကာက္
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္ ။

ဒီဇယ္မီးခြက္
တဲအိုထက္
စာ႐ြက္ေပၚက
ထမင္းက်ႏိုး ဟင္းက်ႏိုး
” ပညာေ႐ႊအိုး
လူမခိုး “
တိုးတိုးဖတ္ပါသားရယ္..တဲ႔
အေမႏိုးေနတယ္ ။
မနက္ကည
၀မ္းခါးမလွ
ေန႔တဓူ၀ ႐ုန္းကန္ရ
မုဆိုးမအေမ
လယ္ထြန္ေျမဆြ ပင္ပန္းလွ
လမဲ႔တစ္ည အိပ္မရေတာ႔
ဘ၀လယ္သူကူပါ႔မယ္
အိပ္မက္ငယ္တို႔ ပ်က္ျပယ္သြား
ပင္လယ္ေ၀ေပါ႔ ဒုကၡမ်ား ။
မနက္လင္းေတာ႔
ဆင္းရဲတဲ႔သား ငါးေရာင္းၿပီးမွ
ေက်ာင္းကိုသြား
ႏြမ္းပါးခ်ိဳ႕ ငဲ႔
ဆင္းရဲတဲ႔အေမ
ေသသူကိုလြမ္း သားကိုလြမ္း
အလြမ္းမ်ားနဲ႔
စပါးခင္း၀င္ ေကာက္ငန္းျပင္
ထိုစဥ္…
ပါးျပင္စိုသြား ေျမစိုသြား
မ်က္ရည္ေပလား မိုးေရလား
မိုးေရေပလား မ်က္ရည္လား ..။
ေအာင္ေ၀း