အမွန္မေတာ့
ကမၻာႀကီး သာယာေပ်ာ္ရြႊင္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္
လူဆန္ၿပီး
သိပ္ယဥ္ေက်းတဲံ
စိတ္ကူးေကာင္းသူေတြက
တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟာ
အဲသည္အစားထဲကျဖစ္ေလရဲ႕။

ေရညွိစိမ္းပုတ္
ဖံုးလႊမ္းအုပ္တဲ့
အုတ္တံတိုင္းေပၚက
ပဒိုင္းပြင့္ေလ
သင့္ကိုဖ်ားေယာင္းေနခဲ့ေပါ့
ပန္းပြင့္ထဲက
၀တ္ရည္ေလးကို
သူတို႔ကြပ္မ်က္ခဲ့လို႔
သင္နဲ႔ငါ
လာေရာက္ေစးကပ္ၿငိတြယ္ခဲ့ၾကရဲ႕။

စိုထိုင္းဆေတြ မႈိတက္
မႈိေပၚမွာ
ပက္က်ိဟာ တြားသြားရဲ႕
ေႏွးတာျမန္တာဟာ ကိစၥမရွိဘူးေလ
သြားမသြားက ကိစၥရွိေပရဲ႕။

ကမၻာႀကီးကို
ယုယသူဟာ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ေဖာ္ေ၀း
ေအာင္ခ်ိမ့္နဲ႔
သုခမိန္လႈိင္တို႔ျဖစ္ၾကရဲ႕။

ကမၻာႀကီးနဲ႔စိမ္းသူဟာလဲ
သူတို႔ပဲျဖစ္ၾကတယ္။

ေရခဲေတြအရည္ေပ်ာ္ရန္
ငါ့ကိုေခၚပါ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကိုေခၚပါ
ေဖာ္ေ၀းကိုေခၚပါ။

မပူေသးတဲ့ေရ
ဆူရန္
ငါ့ကိုေခၚပါ
ေဖာ္ေ၀းကိုေခၚပါ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကိုေခၚပါ။

ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတရားမေျပာပါဘူးဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားတတ္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားတတ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ထဲမွာ
ဟာ၀ိုင္ယီကၽြန္းေလးရွိပါတယ္
လူရႊန္းရွိပါတယ္
ဂၽြန္ကိ ရွိပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ထဲမွာ
တင္နီဆင္ရဲ႕ ေက်ာက္မ်က္ရြဲမ်ား ရွိပါတယ္။

တို႔ေတြဟာ
ေရဒီယမ္သတၱဳကို
ရွာေဖြေတြ႔ရွိသူ ျဖစ္ရဲ႕
မဒမ္က်ဴရီျဖစ္ရဲ႕
အယ္ဒီဆင္ျဖစ္ရဲ႕။

တို႔ေတြဟာ
အေရာင္အဆင္းရဲ႕ အသံကို
စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သူျဖစ္ရဲ႕
ပီကာဆိုျဖစ္ရဲ႕
ဗင္ဂိုးျဖစ္ရဲ႕။

တို႔ေတြဟာ
အရာ၀တၳဳေတြရဲ႕
အလ်ားေလးဖက္ ထုေလးဖက္ကို
စမ္းသပ္မိသူေတြျဖစ္ရဲ႕
ဟီရာကလီးတပ္(စ္)ျဖစ္ရဲ႕။
မာ့(က္စ္)ျဖစ္ရဲ႕။

တို႔ေတြဟာ
သံေတြ ခဲေတြကို
ေတာင္ပံေတြ
တပ္ဆင္ႏိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္ရဲ႕
ဗီသိုဗင္ျဖစ္ရဲ႕
ရႈိပင္ျဖစ္ရဲ႕။

အဆိပ္ရွိတဲ့ေျမြပင္
ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ေနရာ
အဆိပ္မရွိတဲ့ လင္းေျမြ
ဟင္းႏွစ္ခြက္ျဖစ္ေလေပါ့ခုခါ။

ေက်ာင္းေျပးဖူးလား
အိမ္ေျပးဖူးလား
ရည္းစားနဲ႔ကြဲဖူးလား
ဖဲရႈံးဖူးလား
ဂ်င္တိုက္ဖူးလား
လူမိုက္ေတြနဲ႔ ရိုက္ဖူးလား
ေဆးရွဴဖူးလား
အရက္ေသာက္ဖူးလား
ပျခဳပ္အိမ္ေရာက္ဖူးလား
အေပါင္ဆိုင္ေရာက္ဖူးလား
သင္ဟာလူမို႔
အပူတစ္ခုထဲေတာ့
မလိုအပ္တန္ရာ။

ကန္ေရကိုေသာက္ပါ
ဖန္ကလပ္ထဲကေရကိုေသာက္ပါ
ကမၻာထဲမွာ
ဘယ္လိုဖူးပြင့္မွာလဲ
အိမ္ဆိုတာ
ဖဲထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ရွိမွ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမေပါ့။

မိတ္ေဆြ၊ ဘုရားသခင္
လူငယ္နဲ႔ အႏုပညာ
အတူေနပါေစ
ကမၻာႀကီးကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ေကာ္ဖီေရာင္ ေနမင္းႀကီးထဲမွာ
ျမစ္ဟာ
ပ်င္းရိစြာ စီးဆင္းလို႔
ဘယ္ေတာ့မွ
ေဟာင္းလိမ့္မယ္မဟုတ္တဲ့
အခ်စ္သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ပါ
၁၅-ႏွစ္သားက သီဆိုလို႔ေနေလမွာ။

မြန္တီကို ေရလက္ၾကားေလးမွာ
ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဖဲ၀ိုင္းေလး
သြားက်င္းပဖို႔
ကမၻာႀကီးဟာ
ေရႊအိုေရာင္ေတာအုပ္တစ္ခုလို႔
ကၽြႏု္ပ္တို႔
ယူဆႏႈတ္ဆက္ထားခဲ့ၾကစို႔
လာေလ။

“လိီနင္” ကို
သင္မညာခဲ့ဘူး မဟုတ္လား
သင္
“ေခ်”ကို မညာခဲ့ဘူး မဟုတ္လား
ကၽြႏု္ပ္သိပါတယ္
ေႏြးေထြးမႈဟာ
ေဈ းႀကီး
ေ၀းကြာ
သင္ကဗ်ာလဲစပ္တတ္ရဲ႕ မဟုတ္လား။

သင္ “၀င္စတန္ခ်ာခ်ီ” ကို
လိမ္ညာခဲ့တာေတာ့ရွိပါေစ။

ဆံပင္ဘယ္ခြဲနဲ႔
အသည္းေရာင္ကိုင္းေနတဲ့
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
စြတ္စိုထိုင္းမႈိင္းလွေပရဲ႕
ကမၻာထဲမွာ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ေခ်ာင္းေကာေလး မျဖစ္ခ်င္ပါ။

ဗလာစည္ေတြက
တယ္ၿပီးျမည္ေနၾကသကိုး
ကမၻာႀကီးကလဲ
နာမက်န္းဘူး မဟုတ္လား။

ေငြရွာျခင္းအတတ္
မတတ္တာနဲ႔ မတတ္ခ်င္တာႏွစ္ခု
ႏွစ္ခုလံုး ေမြးျမဴေရး မေအာင္ျမင္ပါ

မကာအိုၿမိဳ႕က
အမွတ္ကိုး “ဘယ္လိုဒူေဆးလ္” မွာ
“မာဂရက္လီး” ဟာေနထိုင္ပါတယ္
သီရိေခတၱရာျပည္က
ေတာင္ေပၚလမ္းေကြ႔မွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာေနထိုင္လို႔
မကာအိုၿမိဳ႕ကသူႏွင့္
မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္
ေဘာ့ဒိုင္လင္ကို သိပါတယ္
စိုင္းထီးဆုိင္ကို သိပါတယ္
မြန္တီကို ေရလက္ၾကားေလးကို သိပါတယ္
“သည္ကြိဳက္ဒြန္” ကို သိပါတယ္
သံမဏိသူရဲေကာင္းကို သိပါတယ္
အႏုျမဴကို သိပါတယ္
ေဂၚဒီယက္ကို သိပါတယ္
မာကူတာကို သိပါတယ္
ခင္သန္းႏုကို သိပါတယ္
ပုဒ္မ ၃၂၀ကို သိပါတယ္
ညိဳႏိုကို သိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ဖူးေလရဲ႕
လူသားရဲ႕ဒုကၡကို
ငါးမွ်ားခဲ့ေပရဲ႕။

ကမၻာထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္သိတာေတြအမ်ားႀကီးပါ
ပြဲစားေလးေမာင္ဘတင့္နဲ႔
ဘိန္းစားငပိန္ကိုလဲ သိခဲ့ပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္အမ်ားႀကီးကိုပဲ
မရခဲ့ပါလား။

အမ်ားႀကီးကိုသိၿပီး
တစ္ခုမွမရဘူးဆိုရင္
ေဘာ့ဒိုင္လင္ကို မသိပါရေစနဲ႔
စိုင္းထီးဆိုင္ကို မသိပါရေစနဲ႔
မသိပါရေစနဲ႔
မသိပါရေစနဲ႔
သိၿပီးသားနဲ႔ မသိရေသးတဲ့အားလံုးကို
မသိပါရေစနဲ႔
ခင္သန္းႏုကိုလဲ မသိပါရေစနဲ႔လား။

ငါ
မာရ္နတ္ကို ယံုခဲ့ေပါ့
ပိုးကိုက္ေလတဲ့
သစ္ရြက္ေလာက္မွ
တန္ဖိုးမရွိ ဥပဓိရုပ္မေကာင္းေလခဲ့
စိတ္ကူးေကာင္းသူရဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္လူသားကမၻာ
ကၽြဲပုခံုးထခဲ့ေပါ့
အားလံုးဟာ။

၂၄ နာရီတို႔
တရားမဲ့
ေကာက္က်စ္
ငိုေၾကြး
သစၥာမဲ့
၂၄နာရီတို႔
ေသာက ဒုကၡတို႔သာ
ယက္ဖြဲ႔ခဲ့ေလေပါ့။

ကမၻာထဲကရန႔ံေတြ
မရွဴခ်င္ေတာ့ဘူး

ကမၻာထဲကသီသီးေတြ
မစားခ်င္ေတာ့ဘူး
ကမၻာထဲကေရကို
မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ေမွာင္မွန္းမသိေမွာင္ေမွာင္လာတယ္
ေမွာင္မွန္းသိေတာ့
ပိုၿပီးေမွာင္တယ္။

ကမၻာထဲက
အခ်ိဳဆံုးသစ္သီးကို
ေသာက္ပါရေစ။

ကမၻာထဲက
အေမႊးဆံုးပန္းကို
စားပါရေစ။

ကမၻာထဲက
အသန္႔စင္ဆံုးေရကို
ရွဴပါရေစ။

အသာယာဆံုး ရာသီဥတုဟာ
တို႔ေတြျဖစ္ဖို႔ရွိေတာ့ရဲ႕
လိုက္ခဲ့ေတာ့ျမနႏၵာရယ္
အဆိုဆံုးရာသီဥတုဟာ
တို႔ေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီေလ။

တရားမေစာင့္တဲ့နတ္ကို
ႀကိမ္တို႔ေလေပါ့ ငါ့ကဗ်ာ။

ဘ၀ဟာျမက္ရိုင္းထူ
လူေတြဟာ
စည္းစိမ္ဓနကိုသာ
လုယူဖို႔စဥ္းစားႀကၿပီး
ဒုကၡေသာကေတြကိုေတာ့
လုယူဖို႔
နည္းနည္းမွ မႀကိဳးစားၾကဘူး။

ငါ့ေသခြက္မွာ
တက္တက္ေျပာင္ေနၿပီ
ကမၻာေလာကႀကီးကေတာ့
ဖိုးေထာင္
ဂ်ိဳးေထာင္ရင္
ၿငိမ္ေနေတာ့တာပဲ။

ဘ၀ကိုသုေတသနလုပ္ပါ
ေျမာင္းကပုပ္တာ
ေျမာင္းထဲက်တဲ့
ေရႊပုပ္တာ မဟုတ္ဘူး
တို႔ေတြဟာ
ကဗ်ာဆရာပဲ
ေျမာင္းကပုပ္တာ။

နတ္ေရကန္ထဲကခုန္ဆင္းမယ္တဲ့
ဘယ္ႏွယ့္ ၁၆ ႏွစ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ
ကဗ်ာႏို႔စို႔ေခြးေလးရယ္။

အႏုပညာနဲ႔လူသားသိကၡာကို
အဆိပ္မခပ္ခဲ့ပါ
ေနေရာင္ျခည္ရွိရာအရပ္မွာ
ေနပါေရေစ
ကၽြႏု္ပ္သည္
သင့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
သင္ဟာ
အမတ္ေလာင္းေပလား
မ်က္စိတစ္ဖက္ေစာင္းခဲ့ရဲ႕။

ကမၻာထဲမွာ ဆားခပ္တိုင္းငန္မသြားတဲ့
အရာႏွစ္ခုရွိေလရဲ႕
ပင္ကိုယ္က ငန္ေနတဲ့
ပင္လယ္ျဖစ္ၿပီး
ပင္ကိုယ္က မေျပာင္းတဲ့
အမွန္တရား တို႔ျဖစ္ရဲ႕။

စစ္လုိလားသူဟာ
အန္ေကာ၀ပ္ဘုရားခိုးေက်ာင္း
သိုးေက်ာင္းသားေလးႏိုဗက္(စ္)
ဂ်ဴးမေလးအက္စသာနဲ႕
ေပါလ္တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။

ကမၻာထဲမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်စ္သူဟာ
ဟစ္တလာ
တင္ႏိုေဟကာနဲ႔
မူဆိုလိုနီတို႔ ျဖစ္ၾကရဲ႕။

ကမၻာထဲမွာ
စာသင္ေက်ာင္းဟာ
ပ်င္းဘြယ္ေကာင္းရဲ႕
ပန္းျခံဟာ
ခ်မ္းေျမ့ဘြယ္ေကာင္းၿပီး
ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းဟာ
တည္ၿငိမ္လို႔
အခ်ိန္ဟာ
နာရီဒိုင္ခြက္ထဲအက်ဥ္းက်လို႔
တို႔ေတြဟာ
ဒိုင္ယာရီထဲေနထိုင္ၾကတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ
လူျဖစ္ရတာလဲ
တကယ္ေတာ့
စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းရဲ႕
အိုနာဆစ္ျဖစ္ရတာလဲ
စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းရဲ႕။
နစ္ဆင္ျဖစ္ရတာလဲ
စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းရဲ႕။

ျမန္မာျပည္မွာ
အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ေလးေထာင္ႏိုင္ရင္
သင္ဟာ
လူရာ၀င္ဆန္႔မွာအမွန္ပင္
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွန္း
ေအာက္တန္းစာေရးေလးနဲ႔သာေက်နပ္ရင္
ယန္းေပါလ္ဆတ္ သီအိုရီကို
ဒုကၡရွာလို႔ သင္မေမးလိုပါနဲ႔ေတာ့
ဘယ္အရာမွေစာင္မေန
ျဖစ္တာသြားခဲ့ၿပီ။

ယေန႔
ေကာင္းကင္မွာတို႔ျမင္ရတဲ့
ၾကယ္ေလးေတြဟာ
မေန႔ကျမင္ရတဲ့ၾကယ္ေလးေတြမဟုတ္ဘူးေလ။

ဒုကၡေတြထဲ
စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ့ေလေပါ့
အခ်စ္ကေလးရယ္
ပိုၿပီးခ်စ္ၾကစို႔ရဲ႕
တို႔တေတြ။

ဘ၀ဟာတို႔လက္ထဲကမုန္႔ေလးပဲျဖစ္တယ္
တို႔ေတြဟာ
ဇာတ္လိုက္ေတြျဖစ္ၿပီး
ကမၻာႀကီးဟာ
ဖတ္ေကာင္းတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ရဲ႕
လရဲ႕၀ိညာဥ္ဟာ
ငါ့ရင္ခုန္သံျဖစ္ရဲ႕
ပ်ံသန္းတဲ့ငွက္ရဲ႕
အာသာရမက္အားခြန္ဟာ
ငါ့အိပ္မက္ျဖစ္ရဲ႕။
မုန္တိုင္းဟာ
ငါ့ရဲ႕စ်ာန္ျဖစ္လို႔မို႔
ေခတ္ဟာ
ငါ့ကဗ်ာရဲ႕ ဗီတာမင္ပရိုတိန္း ျဖစ္ေလရဲ႕
အခ်စ္ကေလးရယ္
မင္းမ်က္ရည္ေတြဟာ
ဂူစတီနာကို မသိခဲ့ဘူးေနာ္
ဂၽြန္ ၂၁ မွာ
ဖိနပ္သစ္ေလးတစ္ရံ၀ယ္ခဲ့တယ္။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
၁၉၇၅ ၊ ေမ ၁၀ သီရီေခတၱရာ

/*ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ရဲ႕ ရထား ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရွည္ စုစည္းမႈ စာအုပ္ကပါ။*/