ေန ့လည္ခင္းအိပ္မက္
ျပန္မလာအရိပ္
တိုးတိတ္ေၾကကြဲ
မ်က္နွာက်က္ကိုေငးရင္း
ေမွာင္ရိပ္မွာပဲ
တိတ္တိတ္ငိုေလတယ္……
ေခၚသံစိမ္းစိမ္းၾကီေတြ
တျဖတ္ျဖတ္လူးလြန္ ့
ေလတိုးေနတဲ့
အဲ့ဒီျပတင္ေပါက္ကို ပိတ္စမ္းပါ
ေဒါင့္တေဒါင့္ကိုမွီ
‘ေဖာ္ေ၀း’ ရဲ့စာအုပ္ကိုေငးစိိုက္
ကိုယ့္ေခါင္းကို ထုရိဳက္ရင္း
မြန္းတည့္ခ်ိန္မွ အိပ္ေမာက်ေလတယ္
ရင္ဘတ္တခုလံုးပစ္ခ်
မ်က္ရည္တစက္အေငြ ့ပ်ံ
အနီေရာင္သန္းတဲ့ အခန္းကို
ဘာကေျခာက္လွန္ ့ေနတာလဲ
စကၠန္ ့တံေလးရယ္
တိတ္တိတ္ေနစမ္းပါ
ဒီနံရံၾကီးကိုေရႊ ့ရေအာင္
(အျပင္ဘက္ကအသံဘလံေတြထဲ
အားပါးတရခုန္ထြက္လိုက္ခ်င္လို ့)
လက္ထဲကအခန္ေသာ့
ေလွကားရင္းက ဖိနပ္တရံ
ျပည့္စံုေနတဲ့ အဲ့ဒီထြက္ေပါက္ကို
ဘာက ပိတ္ထားတာလဲ
တကယ္ေတာ့
ငါ့အျဖစ္ကလည္း
ငါ အိပ္ေမာက်ခါမွ
ငါ မသိေအာင္
ငါ့ အခန္းထဲက
တိတ္တိတ္ေလး
ခိုးထြက္လာခဲ့ရတယ္……………………။
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service
Comment #1
ေပၚေပၚထင္ထင္ပဲ
ေပၚတင္ဖတ္လိုက္တယ္
မိုက္တယ္….