ျဒပ္မဲ့ပန္းကေလး

ေနမထိ ေလမထိ

အလင္းေရာင္ ကင္းမဲ့တဲ့ည

ေျမမရိွ ေရမရိွ

ခ်ိနဲ႔နဲ႔ လက္က်န္စြမ္းအားေလးနဲ႔

ေနာက္ဆံုးေန႔

ေနာက္ဆံုးည

ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါေစ

ေအးျမတယ္ဆိုတဲ့ ေလေျပညွင္းကို

မရႈရိႈက္ဘဲ

အသစ္တဖန္ ျပန္မတ္မယ့္

ပန္းကေလး . . . . . ငါကို႔

အဆင္းမလွလို႔ ပစ္သြားလိုက္စမ္းဟာ

နင့္လက္ထဲက ေဆးရည္စိမ္ပန္းထက္ေတာ့

သာေကာင္းပါရဲ ႔

စိတ္ခ်

ေလေျပညွင္းေတာင္ မလိုလားမွ

မိုးၾကိဳးမုန္တိုင္းကို

ေမွ်ာ္ေလာက္ေအာင္ ငါမရူးဘူး။။။

ေရႊညီမေလး