ငါ….အခ်စ္ဆိုတာမသိတဲ့အခ်ိန္ေပါ့
ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တဲ့ ဆုေလး….နင္
မုသားပါတဲ့အခ်စ္နဲ႔ေပါ့…….
ငါကိုယ္ငါ ရခဲ့ပါတယ္
မုသားပါတဲ့အခ်စ္ကေန စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ တစ္ခုကိုေပါ့။

နင္က်င္မႉေတြကိုလက္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ငါ….
နင့္ေပးတဲ့ခါးသီးမႉေတြကေန
ငါကိုယ္ငါ ရခဲ့ပါတယ္
ဥပကၡာတရားရဲ႕ အနက္ကိုေပါ့…..

လူေတြကေျပာတယ္
နာတတ္တဲ့ႏွလံုးသားမရွိဘူးလားတဲ့….

ငါၿပံဳးေနခဲ့တယ္….
ငါလည္း ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တဲ့လူသားထဲက လူပဲေလ…
ငါလက္ကိုင္ထားတာ အနႏၱသည္းခံမႈနဲ႔ ေမတၱာတရားျဖစ္ေနတာကိုး

နင္…ဆိုတာ ငါ့အတြက္ မုသားဆိုေပမယ့္
ဘုရားေပးခဲ့တဲ့….နင္ ကေပးခဲ့တဲ့ မုသားမ်ားက
ငါ အမွန္တရရားေတြရခဲ့ရတယ္ေလ။
ဟိုးအရင္ ငါမသိခဲ့ျခင္းမ်ားကို သိခြင့္ရခဲ့တာ
ဘုရားေပးတဲ့…..လူ, နင့္ေၾကာင့္ပါ။
(၁၃-၈-၂ဝ၁ဝ)