၀ိ ေရာ ဓိ မိုး သား ေတြ
ငါ့ ေကာင္း ကင္ ထက္ က
ဖယ္ ရွား ေပး လွည္႔ ပါ ေတာ့
….. သ ခင္ …..
လြမ္း ဆို႔ ရင္ ေမာ ႏြမ္း လွ် စူး နစ္
ရြာ မ လို လို နဲ႔ အံု႔ ဆိုင္း မိႈင္း ညိဳ႕
အ ဆိပ္ တက္ ညစ္ ေထး ေထး
တြယ္ ရာ မဲ့ ဒီ အ ေတြး ေတြ
အ ေ၀း ကို လြင့္ ေမ်ာ
ေဖ်ာက္ ဖ်က္ ခ်င္ ေဇာ နဲ႔
ငါ မိန္း ေမာ သြား ခ်င္ တယ္
….. သ ခင္ …..
တစ္ ကယ္ ေတာ့
၀င္ က စြတ္ လို ငါ့ ဘ ၀ ေလး
နင္ မ ဆြတ္ လည္း ေၾကြ ၿပီး သား ပါ
ေ၀ ၿပီး သား ေတြ ေျမ ႀကီး ၾကား မွာ
ေျခာက္ ကပ္ ညိႈး ႏြမ္း မ လန္း ေတာ့ ပါ ဘူး
ယိုင္ နဲ႔ တဲ့ ဒီ ဘ ၀ ေလး ကို မ်ား
ပိုင္ ဆိုင္ ခ်င္ ပါ ေသး ရဲ႕ လား
….. သ ခင္ …..
ထား ခဲ့ ပါ ေတာ့
ဒီ အ ေၾကြ ပန္း
ေျမ နမ္း ၿပီး သား ကို
ေျမ စမ္း ခ ရမ္း ပ်ိဳး
မ စိုက္ ပ်ိဳး ခ်င္ ပါ နဲ႔ ေတာ့
ပန္း ေျခာက္ ေလး တန္ ရာ ေန ရာ
လမ္း ေဘး ဟာ အ သင့္ ပါ
….. သ ခင္ …..
ငို မ ရ တဲ့ ဒီ မ်က္ ၀န္း
ဆြ႔ံ အ တဲ့ ဒီ ႏႈတ္ ခမ္း
မြန္း ၾကပ္ တဲ႔ ဒီ ႏွ လံုး သား
အ လိုက္ မ သိ တဲ႔ ဒီ ဆႏၵ ေတြ
အ နစ္ နာ ခံ အ ရံႈး ေပး ေပ မယ့္
ငါ့ ႏွ လံုး သား ေတာ့ မ ေအး ခဲ့ ပါ ဘူး
….. သ ခင္ …..
တစ္ ဘ ၀ တစ္ ခါ သာ ပိုင္ ခြင့္ ရွိ တဲ့
ဆႏၵ ကို လက္ လႊတ္ ၿပီး
အ သက္ စြန္႔ ရ ေလာက္ ေအာင္
ငါ ခ်စ္ မိ လည္း
“မင္း” ကို
လက္ မ တြန္႔ ေလာက္ ေအာင္
ငါ စြန္႔ ပစ္ မယ္
….. သ ခင္ …..
မုန္း လိုက္ စမ္း ပါ
ငါ့ ကို စိတ္ ရွိ သ ေလာက္
နာ က်ည္း လိုက္ စမ္း ပါ
ငါ့ ကို သတ္ ပစ္ ခ်င္ ေလာက္ ေအာင္
….. သ ခင္ …..

ငါ က ေတာ့ မ်က္ ရည္ ေတြ နဲ႔
မင္း ကို ဆက္ ခ်စ္ ေန ဦး မွာ ပါ
မင္း မ ရွိ တဲ့ ေန ရာ
မင္း မ သိ တဲ႔ ရင္ ထဲ
မင္း မ်က္ ကြယ္ မွာ ပဲ
ငါ ေၾက ကြဲ ၀မ္း နည္း
လမ္း ခြဲ ပဲ ေန ေတာ့ မယ္
စိတ္ အ လို အ မိုက္ ေဇာ ေတြ
ငါ့ ရင္ ထဲ မွာ ေတာ့
ႀကိတ္ ငို ရိႈက္ ေမာ ေန ဆဲ ပါ
….. သ ခင္ ရယ္ …..