ဒီပန္းခ်ီကားကို
၀ိဥာဥ္တို႔လိုအင္တပိုင္းတစနဲ႔
မသိမသာ ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲ
အစခ်ီခဲ့ၿပီ …
……………………………….
ေနနဲ႔လ တို႔ ငါ့အေပၚ တလွည့္စီလွည့္ပတ္ျခင္းေတြ …
                (သို႔)
ေန႔ရက္ေတြ …
ေမွာ္၀င္ေနသည့္တိုင္ေအာင္
ငါ့ေျခ …
ငါ့လက္ …
ငါ့အား …
ငါ့အစိတ္အပိုင္းေတြအားလံုး
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ …
……………………………
ႏြမ္းရိျခင္း တို႔ဟာ
ငါ့ ၀ိဥာဥ္တို႔ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းကိုယ္စီကို
ဖမ္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုးထားတယ္ …
ေနာက္ …
တက္ၾကြျခင္း …
ရင္ခုန္ျခင္း …တို႔ဟာ
တစၿပီး တစ …
တလႊာခ်င္း၊ တလႊာခ်င္း
လွပ္ထကြာက်လာခဲ့တယ္ …
……………………….
အခု ငါ ….
…………………………
……………………
……………….
…………..
……….
….
..
.
မလွန္ရေသးတဲ့ ဒိုင္ယာရီအေနာက္ဘက္က
စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳ႕တို႔ရယ္ …
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အသက္၀င္လာမယ့္ ငါ့ပန္းခ်ီကားကို
ပံုစံေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ …
အရိပ္အေငြ႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ …
လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ တိတ္တဆိတ္လွစ္ဟျပေပးၾကပါ …
…………………………
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ….
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မပုနဲ႔ ခရုပံုျပင္ကို အစနဲ႔အဆံုး
၏ သည္မေရြး ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာျပေပးႏုိင္မလား …
…………………………..
…………………….
ဒီအတိုင္း …
ဒီအတိုင္း …
ဒီတိုင္းေလးပဲ ငါ့ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကပါ …
…………………………………
ငါ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုလည္း ေရွ႕ဆက္ခြင့္/
ရူးသြပ္ခြင့္ …
ေပးၾကပါ …