ေန႔လည္ေန႔ခင္းဟာ
ေခတ္ေပၚေကာင္မေလးေတြ စီးထားတဲ့ဖိနပ္လိုပဲ
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္လွရဲ႕
လမ္းမေတြဟာ သန္းေ၀ၿပီး
လမ္းၾကားေတြဟာ ငိုက္မ်ဥ္းလို႔
ပ်င္းေၾကာဆန္႔ စတိုးဆိုင္ေရွ႕မွာ
ပလက္ေဖာင္းရဲ႕ အသားစဟာ ပဲ့ထြက္ေနတယ္
တစံုတခုကို ေငးရီငိုင္ေနတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြလည္း
ေရမရွိတဲ့ ခြက္လုိပဲ အထီးက်န္လို႔
သူ႔ရင္ကိုႏွစ္ျခမ္းခြဲထားတဲ့ ဘီလူးေခ်ာင္းလည္း
အရင္လို သက္လံုမေကာင္းေတာ့
ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္ေ၀့၀ဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ဟာ
ေမွာ္မေအာင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ၿငိေနတုန္းပဲ
လမ္းတဖက္ ဘိလိယက္ခံုမွာေတာ့
ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးေတြ တိတ္ဆိတ္လို႔
ညေရးညတာ မေကာင္းတဲ့သီခ်င္းဟာ
စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ထက္ ပိုေခတ္စားေနတယ္
(၃၃) လမ္းက မိတ္ေဆြသူရဲေကာင္းမ်ား
ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုပါ့မလား
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ၿမိဳ႕ဟာ
အခ်စ္ေရးမေကာင္းတဲ့ ပင္လယ္ပါ
အေရာင္းအ၀ယ္မေကာင္းတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ပါ
စကားေျပာမေကာင္းတဲ့ မိုက္က႐ုိဖုန္းပါ
ေရထြက္အားမေကာင္းတဲ့ ပိုက္ေခါင္းပါ
ကဗ်ာေရးမေကာင္းတဲ့ ေတာင္တန္းပါ
အစဥ္အဆက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဟာ
ေလတိုက္ခံရတဲ့ အမႈိက္စလို လြင့္လြင့္သြားၾကေပါ့။ ။

ဥတၱရာေအာင္
ပိေတာက္ေျမ၊ ဇူလိုင္၊ ၀၅။