(၁)
အမွန္တကယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ႕ရြာ
ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ ကီလိုမီတာ ၆၀ ခန္႔ေ၀းတဲ့ေနရာ
အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးရဲ႕ပခံုးေပၚမွာ
ေလးထပ္တိုက္တစ္လံုးနဲ႔ ဖြဲဲ႕စည္းထားတဲ့ရြာ
အာရွတိုက္ရဲ႕တစ္ေနရာလို႔ဆိုပါစို႔
အဲဒီရြာရဲ႕ အ႒မေျမာက္အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ
အင္ဒိုနီးရွားလူငယ္ေလးေယာက္
(ႏွစ္ေယာက္က ညီအစ္ကို)
ဘဂၤလားေဒရွ္လူရြယ္တစ္ေယာက္
ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္
ဓာရဏပရိတ္၊ ကိုအန္က်မ္း၊ ေရာခ္သီခ်င္း
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ ၀ါယာၾကိဳးေခြမ်ားနဲ႔
အမ်ိဳးအမည္မသိ အလွေမြးငွက္ႏွစ္ေကာင္
တစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္လို႔ေနၾက
သူတို႔ဘ၀ေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွကၽြန္းဆြယ္ေပၚက
အၾကမ္းထည္ပစၥည္းပစၥယေတြနဲ႔
ခပ္ဆင္ဆင္တူေနရဲ႕

(၂)
နာရီစက္သံေၾကာင့္
အထိတ္တလန္႔ႏိုးထ
အိပ္ေရးမ၀တဲ့မ်က္လံုးထဲမွာ
ႏွင္းေတြအတံုးအရုံးက်ေနတဲ့ မနက္ခင္း
ရြာလည္လမ္းထိပ္မွာ ေရသန္႔ဘူးကိုယ္စီနဲ႔
အလုပ္ဆင္းဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ
တစ္ေနကုန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးဆီကိုသြား
ျမင့္မားတဲ့အေဆာက္အအံုေခါင္းမိုးေတြေပၚတက္
ဆံပင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္က်မတတ္ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
ေခၽြးေတြ သံေတြနဲ႕ မခ်ိမဆန္႔ အလုပ္လုပ္ၾက
အဲဒီအလုပ္က အသက္အႏၱရာယ္နဲ႔နီးေပမယ့္
“ေငြမရွိတာလည္း အသက္အႏၱရာယ္နဲ႔ နီးတာပဲ”လို႔
ဘဂၤလားေဒရွ္လူရြယ္က မွတ္ခ်က္ခ်တယ္
ေန၀င္ရီတေရာမွာ
ေက်ာေပၚအေမာေတြထမ္းၿပီးျပန္လာၾက
ေရခ်ိဳးခန္းကို သူ႕ထက္ငါဦးေအာင္ အလုအယက္တိုးေခြ႕၀င္ၾက
ဒါဟာနိစၥဓူ၀ကိစၥ
ညက်
တစ္ဆိုင္တည္းေသာ ပင္လယ္စာဆိုင္မွာ
ေဒသရဲ႕ရိုးရာထမင္းေၾကာ္ကိုစားရင္း
စကားစျမည္ဆိုၾက
က်ိဳးပဲ့ေနတဲ့ဘာသာစကားနဲ႔ပ
ၿပီးေတာ့ ကိုကာကိုလာတစ္ပုလင္းေသာက္ရင္း
ေလးညွင္းနံ႕သင္းတဲ့ စီးကရက္ကို ဖြာရႈိက္
ဂ်က္ဂြာကားတစ္စီးရဲ႕ေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားတဲ့စိတ္ကူးေတြ
သဘာ၀က်ပါတယ္ေလ
စားေသာက္ဆိုင္ကအျပန္
လမ္းေဘးအမ်ားသံုးဖုန္းကေန
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ဖုန္းဆက္သူဆက္
တိုက္ေပၚျပန္တက္ၿပီး ေရဒီယိုကို နားေထာင္သူနားေထာင္
ေန႔လယ္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေပါင္တံျဖဴျဖဴတရုတ္မေလးေတြကို
စိတ္ကူးယဥ္သူယဥ္
အဓမၼက်င့္ခံလိုက္ရတဲ့ ဖိလစ္ပင္းအိမ္ေဖာ္မေလးအတြက္
ကရုဏာသက္သူသက္
ေနရပ္ျပန္ပို႔ခံ ဗီယက္နမ္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သူျဖစ္
ဘုရား၀တ္ျပဳသူကျပဳ
သမားရိုးက် လူ႕အဖြဲ႕အစည္းငယ္ေလးပါပဲ

(၃)
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်
ကၽြဲလိုႏြားလို အလုပ္လုပ္ရ
အခန္႔မသင့္ရင္ ေခြးေသ၀က္ေသ ေသသြားၾက
နက္ရႈိင္းလွတဲ့ ဆင္းရဲတြင္းထဲက ခုန္ထြက္ဖို႔
အလုအယက္ၾကိဳးစားရင္း
အာရွတန္ဖိုးဆိုတာဘာလဲ
ကြန္ျဖဴးရွပ္ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဘာလဲ
ခိုင္းႏြားတစ္ေကာင္လို လုပ္အားေပးခဲ့တာကိုပဲ
ဂုဏ္ယူရမလား
အာရွတိုက္ၾကီးကေတာ့
အပ်ိဳေပါက္တစ္ေယာက္လိုျခယ္သ
ဂ်ပန္၊ ဥေရာပနဲ႔အေမရိကကို မ်က္စပစ္ေနေလရဲ႕

(၄)
ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့
ငါတို႔ဟာ စက္ရံုတစ္ရံုမျဖစ္ႏိုင္ခဲ့
ငါတို႔ဟာ ကုမၼဏီတစ္ခုမျဖစ္ႏိုင္ခဲ့
ငါတို႔ဟာ ဘဏ္တိုက္တစ္ခုမျဖစ္ႏုိင္ခဲ့
ငါတို႔ဟာ ေစ်းကြက္တစ္ခုကို မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့
ငါတို႔ဟာ ေစ်းေပါတဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြသာျဖစ္တယ္
အာရွတိုက္ရဲ႕တစ္ေနရာမွာ စေတးခံဘ၀မ်ားစြာ
ငါတို႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏိုင္ေသးပါဘူးကြာ
ငါတို႔ရဲ႕ဘ၀ဟာ ဘာမွ မေသခ်ာလွ
အဲဒီလို မေသခ်ာမႈေတြထဲကပဲ
ေသခ်ာတဲ့ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ယူရတာ
တို႔လူသားေတြရဲ႕ ေမြးရာပါတာ၀န္ပဲ မဟုတ္လား
(၀ဋ္ေၾကြးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕)
ခုမွ ငါ့ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေရာင္မိွန္ပ်ပ်
ျမင္ရရံုပဲ ရွိပါေသးတယ္
တစ္ခါတစ္ေလ နံရံေပၚက ကမၻာ့ေျမပံုကို ၾကည့္ရင္း
ငါလြမ္းေနမိရဲ႕
ငါလြမ္းေနခဲ့တာ
ပီဇာနဲ႔ ဟမ္ဘာဂါေတြကို မဟုတ္ဘူး
ဟာဒ္ေရာခ္ကေဖးကို မဟုတ္ဘူး
“ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္” လို႔ အမည္ရတဲ့
၀ီစကီပုလင္းလွလွကို မဟုတ္ဘူး
ေအာင္လက္မွတ္ေတြေနာက္ကို ေလွ်ာက္လိုက္ေနတဲ့
ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းကို မဟုတ္ဘူး
မီရွယ္ယိုဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးကို မဟုတ္ဘူး
ငါလြမ္းေနခဲ့တာ
ကံေခေပမယ့္
ခ်စ္စရာေကာင္းေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကိုပါ
ေလျပင္းထန္တဲ့ကမ္းေျခက
ငါ့ရဲ႕ ေျခတံရွည္အိမ္ေလးကိုပါ

(၅)
“အမ်ိဳးသားက ႏိုင္ငံျခားမွာေလ……”ဆိုၿပီး
ရပ္ကြက္ထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ဇနီးမယားေတြ ပါးစပ္အရသာခံၾကတာမ်ိဳးအတြက္နဲ႔ေတာ့
ဒီေနရာကို ငါဘယ္ထြက္လာပါ့မလဲ
မိအိုဖအိုေတြရွိေနစဥ္မွာ
အဆင္ေျပေျပ အေၾကြးကင္းကင္း ရွိေနေစခ်င္တာအတြက္
ငါ့ဆႏၵေတြကို ကြက္မ်က္ခဲ့ရတာပါ
မိသားစုနဲ႔ အိမ္ကို ခြဲခြါခဲ့
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔တိုင္းျပည္ကို ခြဲခြါခဲ့
အဲဒီအတြက္ရမယ့္ ဆုလာဘ္ဟာ
စကၤာပူက ၾကိမ္ဒဏ္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ
အသားမာတက္ေနတဲ့လက္နဲ႔
ျပကၡဒိန္ေပၚက ေန႕ေတြကို ေရတြက္ရင္း
“ေလယာဥ္ပ်ံေတြျမင္ရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္”လို႔ ညည္းမိ
ဒါေပမယ့္ သု၀ဏၰသွ်ံမဟုတ္ေတာ့……….

(၆)
ခုေတာ့
အာရွက်ားေတြရဲ႕ပါးစပ္ထဲက
အမဲသားတစ္ဖက္
သြားၾကားညပ္ခဲ့ရင္ခြင့္လႊတ္ပါ
ဒါဟာ ဒ႑ာရီမဟုတ္ပါဘူး
အာရွတိုက္ရဲ႕တစ္ေနရာက
ၿမံဳေနတဲ့အနာေတြပါ
ရင္းေနတဲ့အနာေတြပါ။ ။

ၾကည္ေမာင္သန္း