ခပ္ေ၀းေ၀းက ခြာၾကည့္မိတယ္
ေၾသာ္….ဒါကလည္း
ကာလတစ္ခုရင္ ရိွမွ
သတိတစ္ခုရင္ထားမွ။

မ်က္၀န္းကို တင္းတင္းမွိတ္ၿပီး
အိပ္မက္ဆီလွမ္းလိုက္တယ္
တကယ့္တကယ္မွာ
ငါ ဘာျမင္ခ်င္တာလဲ
ငါလည္း မသိဘူးကြယ္။

မွဳန္၀ါးတဲ့ ရွဳခင္းလား
ျပတ္သားတဲ့ ရွဳခင္းလား
ဘာကိုမ်ား
ငါေမွ်ာ္လင့္ထားရမွာလဲ။

မွဳန္ျပာျပာနဲ.
ညင္သာေငြ.ေ၀ေ၀ဟာ
သိပ္လွမွာပါ
ဒါေပမယ့္ကြယ္
ငါတကယ္လိုခ်င္တာ အလွလား။

လင္းရွတဲ့ ရွဳခင္းဟာ
ထင္လင္းလင္း ျမင္ရမယ္
ကြယ္……..
ရွင္းရွင္းအျမင္ဟာ
ဘာကိုမ်ား ထူးျခားေစသလဲ။

မသိဘူးကြယ္
ၾကည့္မိ…….ၾကည့္မိၾကည့္မိတယ္
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
အသစ္တစ္ဖန္
ျပန္ရွင္သန္ဖို. ဆိုတာက
ေမွ်ာ္လင့္လို. မရေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ကြယ္
အျမင္ဆိုတာက
ဘာမွ မေသခ်ာျခင္းပါ
အလင္းအေမွာင္
အေရာင္အရိပ္
တိတ္တဆိတ္ လွည့္စားျခင္းပါပဲ။

ငါတို.ရဲ. သဘာ၀မွာ
ျဖာက်တဲ့အလင္းက
အစစ ျမင္ေစတယ္ လို.
လြယ္လြယ္ေတြးခဲ့ၾကတာပါ။

အလင္းေရာင္ အျဖာမွာ
နိမ့္ဆင္းလာတဲ့အေမွာင္
အေရာင္ကို အနားသတ္ေပးတဲ့ အရိပ္
တိတ္ဆိတ္စြာ ႏွိမ္ခ်ရင္းနဲ.
အလင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးၾကတာပါ။

ေမွာင္လြန္းမွ မျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး
စူးရွတဲ့ အလင္းကလည္း
ျမင္ကြင္းကို ကြယ္ေစပါတယ္။

တို.ဘ၀ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း
အလင္းရိုက္ခ်က္ေတြကိုသာ
ဘ၀မွာ ေနရာေပးရင္း
မွားယြင္းခဲ့တာ သိပါရဲ့လား။

အရိွတရားကို
အသိမ်ားနဲ.
သတိထားရင္း
မွားယြင္းတဲ့ စိတ္ကိုေတြးလို.
အရိပ္ဘက္ကို အေလးကဲ ၾကည့္မိတယ္။

တကယ္ပါကြယ္
ဘယ္လို အလင္းမွားေတြပါလဲ
စူးရဲစြာျဖာလြင့္
မျမင္သင့္တဲ့ အရာေတြအထိ
ၾကည့္မိေအာင္ ေ၀ၾကတယ္။

သစၥာတို.ရဲ့အလင္း
ရွရွထင္းထင္း
ျမင္ကြင္းကို မကြယ္ပါပဲ
ေမွာင္မဲျခင္း ဆိုတဲ့ မာနကို
တစ္ေက်ာ့ၿပီးတစ္ေက်ာ.
ပီသမွဳ ေလ်ာ့ေစခဲ့တယ္။

ေန၀င္ခ်ိန္မွေတာ့
ေဖ်ာ့လာတဲ့အလင္း
၀င္းလက္မွဳအမွိန္မွာ
ရင့္ရင့္လာတဲ့ အေမွာင္
အေရာင္ျပင္းလာတဲ့ အရိပ္
သိုသိပ္လို. မရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

စဥ္းစားပါကြယ္
တကယ္တမ္းမွာ
အလင္းဆိုတာ
တဒဂၤပါ
သဘာ၀ဟာ
ထာ၀ရ အေမွာင္
အေမွာင္ဆိုတာ ရိွျခင္းပါ
အေရာင္ဆိုတာ ျဖစ္ျခင္းပါ။

ျဖစ္ေနတဲ့ အလင္းခဏတို.
ကြယ္ပခဲ့ရင္
ထာ၀စဥ္ တည္တဲ့ အေမွာင္က
သူ.ေနရာသူ ယူမွာပါ။

ေၾသာ္……..
ငါမွ သတိမထားမိပဲ
ျဖစ္ဆဲခဏတို.ကို
အၿမဲလို. ထင္ခဲ့တယ္
မကြယ္ေပ်ာက္မယ့္ ကာလမ်ားလို.
ထင္ထားခဲ့တယ္
ဘယ္သူ. အျပစ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။

လွည့္စားတတ္တဲ့ အလင္းရဲ့
ေျပာင္းတတ္တဲ့ သေဘာ
မစစ္ေၾကာမိေတာ့
ေဖ်ာ့ေတာ့ ေမွးမွိန္လာခ်ိန္မွာ
ငါႀကိဳဆိုဖို. မျပင္ခဲ့တဲ့အေမွာင္
မေရွာင္နိုင္ေအာင္ ဖံုးလႊမ္းၿပီပဲ။

ေၾသာ္………သစၥာတဲ့ကြယ္
ဘယ္သူေတြ လင္းျပခဲ့သလဲ
ဘယ္သူေတြ ကြယ္ပခဲ့သလဲ
ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာ
အျပစ္ေျပာဖို. လိုပါသလား။

သူ…………လင္းခဲ့ပါတယ္
လင္းျပခဲ့ပါတယ္
ဆိတ္ကြယ္ခဲ့တာက
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။

သူ.ရဲ့ အလင္းေရာင္က
ေလာင္စာကုန္ခဲ့တာလား
တစ္ပါးေသာ အလင္းဓာတ္
ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစမယ့္တရား
တစ္ျခားကို လွည့္သြားတာလား။

ဘယ္သူေတြးနိုင္ခဲ့မွာလဲ
တည္ဆဲကာလတို.ကို
ဖမ္းထားဖို. ဆိုတာကလည္း
ဘယ္မွာ ျဖစ္နိုင္ပါ့မလဲကြယ္။

သစၥာ……………
သစၥာ……………………..
ငါဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အလင္း
ဒင္း…….မတည္ခဲ့တဲ့ ကတိ
အရိွတရားတို.က
မာနဆိုတဲ့ အေမွာင္
အေရာင္ကို တိုးျမွင့္
ရင့္သထက္ ရင့္ေစခဲ့။

အိပ္မက္ ဆိုတဲ့အတိတ္
အတိတ္ ဆိုတဲ့ ရွဳခင္းက
လွလိုက္တာကြယ္
တြယ္ကပ္ ေမႊးျမလာတဲ့
ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပါ့
ခပ္ဖြဖြ အလင္းမွာ
၀င္းေဖ်ာ့စြာေလ။

ေၾသာ္….တစ္စစ ျမင့္တက္လာတဲ့
ကာလတို.ရဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ
အလင္းက တိုးျမွင့္
ရင့္ရင့္လာတဲ့ အပူ
ျဖဴေသာပန္းကို ႏြမ္းေစ………တဲ့
ပန္းေႁခြခဲ့တယ္။

ဒါပါပဲ
ရယူျခင္းဆိုတာ
အေကာင္းကို လက္ခံ
အဆိုးကို ျပန္ႏွင္လို. ျဖစ္မလား
ျခားနားမရတဲ့ ေခါင္းနဲ.ပန္း
လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းေပၚက အမွားအမွန္
အတန္တန္တြဲစပ္ထားတဲ့ အေကာင္းအဆိုး
ရိုးသားစြာ ယူဖို.ပါပဲ။

အလင္းနဲ.အတူ
ယူလာတဲ့ ပူေလာင္ျခင္းမ်ား
ခံစားခဲ့ရပါတယ္
အလင္းကြယ္ေတာ့
ႏြမ္းေဖ်ာ့ျခင္းသာ က်န္ခဲ့
တရားပါရဲ့လား။

ေသြ.ေျခာက္စြာ
အေမွာင္မွာက်န္ရစ္
အျပစ္ႀကီးသူဟာ
သာယာမိတဲ့ ကိုယ္ပါ
သဘာ၀အတိုင္း
အပူလွိဳင္း ခ်သြားသူ မဟုတ္ပါဘုူး။

အသိဟူသမွ်က
အာသာ၀ ကို ျဖတ္လာတယ္
တကယ္တမ္း ငါတို.က
“ေရကို တံလွ်ပ္လို. အမည္တပ္ၿပီး
အာသာမျပတ္ ေသာက္ခဲ့ၾကတာပါ”

ေျမပံုမွားလာတဲ့ ၿမိဳ.ပါ
ငါဘယ္လိုေလ်ာက္ေလ်ာက္
ေနရာမွန္ကို မေရာက္ေတာ့ပါဘူး။

အ၀ိဇၨာကို ျဖတ္လာတဲ့ အသိ
ပီတိလို. အမွတ္မွားရင္း
စူးစမ္းျခင္းနဲ. ထိေတြ.မရတဲ့ အသိ
ငါ့မွာဘယ္လိုရိွမွာလဲ။

ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားျခင္းမ်ား
ႏိွဳင္းဆတဲ့ အသိဥာဏ္တရားနဲ.
ခြဲျခားေျပာလို.မရတဲ့အလင္း
(အဲဒီ အလင္းကလြဲရင္)
ျမင္ရတဲ့ အလင္းမွန္သမွ်မွာ
အလႊာပါးပါးတစ္ခ်ပ္
ထပ္လို.တည္ၾကတာပါပဲ။

စဥ္းစားပါကြယ္
အလင္းဆိုတာ
သူ.ကို ၾကည့္ဖို.မဟုတ္ပါဘူး
သူျဖာက်တဲ့ေနရာ
ေနရာတကာကို  လႊမ္းတဲ့ တဆင့္ခံ
သူ.ေရာင္ျပန္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့အျမင္
တို.ခင္တြယ္တာ ဒါပဲ မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္
လေရာင္ကို ခံယူၾက
လမင္းကို မလိုခ်င္နဲ.
ျမင္ရတဲ့ လမင္းထက္
လေရာင္လက္လက္ရွဳခင္း
ရင္တြင္းမွာ သိမ္းၾကစမ္းပါ။

ပိုင္ခြင့္မရတဲ့ လမင္းမ်ား
ဘ၀မွာဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ
ေတြးရဲၾကပါသလား
အိပ္…..မက္……..ေတြ …….ျပင္……..ဆင္
ရင္ခြင္ၾကားမွာ……….

အျပစ္မတင္ၾကပါနဲ.ကြယ္
တကယ္တမ္းမွာ
လမင္းျဖစ္ေစ
ေနမင္းျဖစ္ေစ
ေျခလွမ္းမွန္စြာ
သူ.ကမာၻနဲ.သူပါ။

သူတို.တာ၀န္က
ဖြဖြ၀င္း၀င္း
အလင္းေပးဖို.ပါ
ငါတို.ေျမကမာၻကို
ဆင္းလာဖို.ရာ
တာ၀န္မရိွပါဘူး။

အလင္းကံ ေခသူတို.ေရ
တို.က
ေနၾကာပါ
ေနကို ေမာ့ေငးသူပါ
တို.က
ကုမုျဒာပါ
လကို ေမွ်ာ္ေတြးသူပါ
ဒါပါပဲ
ဒါထက္လည္း မပိုခ်င္နဲ.ကြယ္။

အေႏြးဓာတ္မလာတဲ့အခါ
အၾကာႀကီး ေမွ်ာ္ခဲ့ရသလို
သူတို.ရဲ့အလင္း
ရွျပင္းျပင္း ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့အခါမွာလည္း
ႏြမ္းရတာပါပဲ။

ကံဇာတ္ဆရာက
တို.ဘ၀ကို ဆံုးျဖတ္
အနားသပ္ေပးခဲ့တာပါ
ငါတို.နဲ.လည္း မဆိုင္ဘူး
သူတို.နဲ.လည္း မဆိုင္ဘူး
ရူးမိုက္ၾကတာက
သဘာ၀ပါကြယ္။

စိတ္နာမွဳတစ္ခုတည္းနဲ.
တို.ရဲ့အတိတ္
အရိပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ပီတိ
က်ိန္ဆဲမိဖို. လိုသလား။

ၾကည္နူးမွဳရဲ့ အေၾကာင္းတရား
ေျပာင္းသြားေစဖို.မာနနဲ.
ကာလတစ္ခုထဲအထိ ဆြဲေခၚ
မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

ငါ့စိတ္ငါ အထပ္ထပ္
သတ္မွတ္ေပးထားရတယ္
မကြယ္ပမယ့္ အလင္းမ်ိဳးက
ရင္တြင္းမွာရိွပါတယ္
အိမ္ငယ္ငယ္ေလး အတြင္းမွာ
ဒါကိုလည္း ငါသိတယ္။

ေရာင္ျပန္အလင္းထက္
၀င္းလက္မွဳမရိွသည့္တိုင္
ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ့္အလင္းမ်ိဳးကို
လိုလားစြာ ႀကိဳခ်င္ပါရဲ.
ႀကိဳခ်င္ပါရဲ့ကြယ္။

ေၾသာ္…….တကယ္တမ္းက်
လင္းျပ ဖို. ဆိုသည့္တိုင္
ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္ဦးမွ
ျဖာက်စြာ အပူေပးဖို.
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္စာအျဖစ္
ကၽြမ္းရစ္နိုင္စြမ္း ရိွဦးမွ။

စာနာလိုက္ပါရဲ့
တစ္ခါက အလင္းရွင္ေရ
ေႏြဥတုရဲ့ သစၥာနဲ.
ငါ့ကမာၻကို လင္းပခဲ့
ငါ့ကမာၻကို လင္းျပခဲ့
ရင္ရဲ့ အလည္
ဘယ္အရာေတြ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ပါသလဲ။

ငါခြင့္လႊတ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ့
ဒါေပမယ့္ကြယ္
ေဟာဒီလို ေလာင္ကၽြမ္းရင္းလင္း
ေဟာဒီလင္းျခင္းဟာ
မင္းအလင္းေပးခ်င္လို.လား
သဘာ၀တရားနဲ.
သားထားတဲ့ အေအးဓာတ္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ ေႏြးဖို.လား။

မေသခ်ာျခင္းနဲ. စိတ္ကူး
ေက်းဇူးမတင္ပါဘူးကြယ္
ရူးမိုက္တဲ့ ကာလ
ခဏသာတည္တဲ့ အလင္းအတြက္
ငါ ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီပဲ။

ကုန္စည္ ဖလွယ္ခဲ့ၾကတာပါ
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကိစၥပါ
မာနအရိပ္နဲ. သစၥာအလင္း
ျမင္ကြင္းနဲ. ျမင္သူတစ္ဦးပါ
ထူးထူးျခားျခား မဟုတ္ပါဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ကာလမ်ားကို
ၿပီးခဲ့စြာထားခဲ့ေတာ့မယ္
ေခါင္းေမာ့ဖို.ႀကိဳးစားရင္း
အလင္းသက္သက္နဲ. မျမင္နိုင္မယ့္ သဘာ၀တရား
စည္းခ်ထားရေတာ့မယ္။

ဘယ္သူမွ မမွားခဲ့ၾကပါ
တရားမဲ့တာကလည္း
ျဖစ္တည္ဆဲ ကာလရွည္မွာ
ခဏတာပါ။

သူ.တရားသူ ျပန္သံုးသပ္
သူ.ဇာတ္လမ္းသူ ရပ္ၿပီကိုး
လက္ညွိဳးထိုး မစြပ္စြဲဘူး
မင္းလည္းအသိ
ငါလည္းအသိ
ထားမိတဲ့ သံေယာဇဥ္က
ပဲ့ျပင္ရ ခက္ေနတာပါ။

သစၥာမဲ့သူေတြ ရိွေနသမွ်
သစၥာတည္ျပသူမ်ားကို
အထင္မွားၾကဦးမွာေပါ့။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေလးစားတတ္ေအာင္
ကိုယ့္ဘာသာဆံုးျဖတ္သြားသူေရ
ျပန္သံုးသပ္မိရဲ့လား
သြားေလရာ တြယ္ကပ္ေတာ့မယ့္ အရိပ္
ထိတ္လန္.ျခင္း ေရာေတာ့မယ့္ သိကၡာ
ငါ စာနာလိုက္ပါတယ္ကြယ္။

ဘာကိုမွ ယံုၾကည္မရတဲ့ အသိတရား
အားလံုးမွားတတ္တယ္ဆိုတဲ့ သတိ
ရရိွခဲ့ျခင္းမွတပါး
အျခားေသာ ဆံုးရွံဳးျခင္းမ်ား
ငါ မခံစားခဲ့ရပါ။

စိတ္ထဲ လိွဳက္နာတဲ့ ဒဏ္ရာက
အာသာ၀ ကို ျမင္ေစတယ္
ကြယ္၀ွက္မရတဲ့ ခါးသီးျခင္းက
ရင္တြင္း တစ္ေနရာက တစ္ခုခုကို
သူ.အတိုင္းထက္ ပိုတဲ့ အေတြ.နဲ.
အျပည့္ျဖည့္ေပးခဲ့တယ္။

ဒါဟာ နာက်ည္းတာ ျဖစ္ပါေစဦး
ဆံုးရွံဳးတာ မဟုတ္ပါဘူး
ရူးမိုက္ျခင္းရဲ့သေဘာ
ေျပာျပျခင္း မဟုတ္တဲ့ လက္ေတြ.
ေမ့ေနခဲ့ေသာ မာနေတြေလ
ရွတတဲ့ ဇာတ္လမ္းက
ျပသြားတဲ့ သင္ခန္းစာေတြပါ။

မထားေပမယ့္ တည္မိတဲ့
ကတိမ်ားစြာကလည္း
ရင္ထဲမွာ ၀ဲတလွည့္လွည့္
ကိ်န္စာရဲ့ ေခၚသံ
နာခံဖို. ျပင္ေနၾကရဲ့။

ဒါေပမယ့္ကြာ
ငါ မက်ိန္ရက္ခဲ့ပါဘူး
ဦးထားျခင္း မဟုတ္တဲ့ ေနရာ
ဘယ္သူလာေနေနေပါ့
သူေက်နပ္လို. ခြင့္ေပးတာပဲ
ငါၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္
ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္
ၿပီး တစ္ေယာက္
ေဖာက္ေဖာက္လာဦးမယ့္ေဗြ
သူ.ေျခ သူလွမ္း
သူ.လမ္းသူေျပးေတာ့
ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္စိတ္မွာ
သူ ခြာမလိပ္ပါေစနဲ.။

ဘယ္ကာလ တစ္ခုဆီက
ခ်ထားခဲ့တဲ့ ၀ဋ္ေကၽြးလဲ
ေပးဆပ္လိုက္ၿပီေလ
ေက်ပါေတာ့။

ငါ့မွာကလည္း
ခဏခဏ ျပန္ေက်ာ့လာတဲ့ သတိရျခင္း
စိတ္တင္းလို. တားရတယ္
တကယ့္တကယ္ေျပာရရင္
သံေယာဇဥ္တရားကလည္း
အမွားနဲ. အမွန္
မခြဲျခားတတ္ျပန္ဘူး။

ေနာင္တေတြ အထပ္ထပ္နဲ.ေတာင္
ကန္.သတ္မရတဲ့ အလြမ္းက
ပန္းလို ခိုးခိုး ပြင့္တတ္ေသးရဲ့
ထားခဲ့သူသာသိရင္
ရယ္ခ်င္ဦးမွာပါ။

ထားပါ
ထားလိုက္ပါ
တိမ္ေကာသြားတဲ့ ေရအိုင္ပါ
“တခါက” အျဖစ္ဟာ
ႏွစ္မက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကြဲရွသြားတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္
ဆက္စပ္လို. မရေတာ့ပါဘူး
ဦးထား မိတဲ့ ေနရာ
လစ္ဟာစြာ ထားခဲ့ရေတာ့မယ္။

ေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ေတာင္ မထားပဲ
ထြက္ခြာ …………….သြားေတာ့မယ္
ဘယ္လိုလူကမွ
ငါ့သမိုင္းကို မဖတ္ၾကနဲ.
နားလည္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။

ငါရခဲ့တဲ့ အသိတရားကို
ခံစားၿပီးမွ သိၾကမွာပါ
“မွာ” မထားခဲ့ပါဘူး
ရူးမိုက္တဲ့ သေဘာဆိုတာက
ေျပာျပထားလို. မရဘူး။

ငါ့လို တစ္ထပ္တည္းႀကံဳရင္
ယံုၾကည္ျခင္းမဟုတ္တဲ့ အစစ္တရား
သူတို.နားလည္သြားမယ္
ေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ေတာင္ မထားပဲ
ထြက္ခြာသြားၾကလိမ့္ဦးမယ္။

ငါ့လို ခံစားရင္းနဲ.
ငါ့လို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုကာ
ကမာၻကို ႏွဳတ္ဆက္ၾကမယ္
ႏွဳတ္ဆက္ၾကမယ္။

“ဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အခ်စ္က
စစ္မွန္လိုက္တာကြယ္
ဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အခ်စ္က
စစ္မွန္လိုက္တာကြယ္
တကယ္တမ္း မစစ္မွန္တာက”

ေ၀းေ၀းက ခြာၾကည့္မိတယ္
ကာလတစ္ခုလည္း ရိွပါတယ္
သတိတစ္ခုလည္း ထားပါတယ္
ေၾသာ္………ဒါေတာင္မွ……………..
………………………………………….
……………………………………………..
……………………………………………………..
……………………………………………………………………………

(၃၀.၁၀.၂၀၀၀ မွာေရးတာပါ။ သစၥာမဲ့မွဳကို ပထမဆံုး ႀကံဳဘူးၿပီးတဲ့ေနာက္ေရးတာပါ
ေနာက္တစ္ခါလည္း သစၥာကိုေမးခြန္းထုတ္ဖို. ႀကံဳပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုထိ ေရးဖို.ခြန္အားမရနိုင္ေအာင္နာက်င္ေနဆဲပါ။
ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္ခ်င္ရင္ ေ၀းေ၀းကခြာၾကည့္ရတယ္ မဟုတ္လား။
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ
သတိတရားတစ္ခု ထားနိုင္တဲ့ အခါမွာေတာ့
“အို……သစၥာ-၂” ကို ေရးနိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ေျပာဖို.က်န္ခဲ့မွာစိုးလို. ၁၅.၁၂.၂၀၀၀ တုန္းက “သတိရျခင္း သစၥာ” ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ.
ကဗ်ာေတြကို ကက္ဆက္ေခြေလးနဲ. ေမြးေန.အမွတ္တရ ေခြထုတ္ဘူးပါတယ္။
သတိရျခင္း၊ အခု အို   သစၥာ၊ သူငယ္ခ်င္းေလးသို. -၂  စတဲ့ကဗ်ာေတြပါပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ မွတ္တိုင္ေလးပါ)