ျပတိုက္ကို စ ၀င္စက
မွိန္ျပျပ ရင္ထဲက
တက္လာတဲ့ ေဆြးသိစိတ္က
ဆက္ျပီး ေလ့လာခဲ့ခ်င္တယ္. . .

ေျခာက္ခမ္းသြားတဲ့မ်က္ရည္စေတြနွင့္္
လက္နွစ္ဖက္ကို ဆန္႕တန္းထားတဲ့ သစ္ပင္အိုရယ္
အလြမ္းဒဏ္ရာေၾကာင့္ ခ်စ္တစ္၀က္နွင့္
ကိုက္ဖဲ့ခံခဲ့ရတဲ့ ပန္းသီးေၾကြတစ္လုံးရယ္
တိမ္နီညိဳေတြနွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတိမ္ျပာကို
ဖုံးအုပ္ေနတဲ့ ေထာင့္ တစ္ေနရာက
လူသူ အၾကည့္နည္းေနခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရယ္
ခ်စ္သူအတြက္ ေပးဖို႕ေကာက္ခဲ့တဲ့
ေလးေထာင့္္မွန္၀ိုင္းမွာ ထည့္သြင္းထားတဲ့
ႏြမ္းလ် ပန္းေၾကြေတြရယ္
ခ်စ္သူအတြက္ ေရးသက္ဆက္ခဲ့တဲ့
စုတ္ျပတ္သပ္ေနတဲ့ ဖြင့္လွန္ျပီး ထိုင္ခံုံတစ္ခုေပၚမွာ
ျပလွစ္ထားတဲ့ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ရယ္. . .

ဟူး. . . ျပတိုက္အလယ္မွာ
ငါ့ ေခါင္းေတြ မူးရစ္ေနျပီး
သိစိတ္ေတြရယ္ အေ၀းကိုလြင့္ပ်ံ. . .
မွိန္ျပျပ လင္းတစ္မွိတ္ေတြၾကား. . .
ထိန္းခ်ဳပ္မရ ငါ့စိတ္ေတြ
အေ၀းကို ထြက္ခြင့္ျပဳပါ. . .
အေ၀းကို ထြက္ခြင့္ျပဴပါ. . .
လြမ္းျပတိုက္ရယ္. . .။     ။

နရီထက္
( ၂၅ ၊ စက္တင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )