တစ္သက္တစ္ခါ ရည္ရြယ္ၿပီးမွ
မစဥ္းစားဘဲ ထားခဲ႔ရက္ပါ႔မလား…..
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ႔ နွစ္ေယာက္တြဲဘ၀
စံုမွိတ္ျမဴးဖို႔  အခြင္႔ထူးေတြ ငါမပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ပါဘူူး
နားလည္မႈေတြနဲ႔တည္ေဆာက္
ၿမဲခဲ႔ဖူးတဲ႔ ငါတို႔လက္ေတြလည္း
တံတိုင္းၾကီးကို မတြန္းလဲနိုင္ခဲ႔ဘူးေလ
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ သီးျခားရိွႏွင္႔ခဲ႔တဲ႔
အနာဂတ္ကိုယ္စီနဲ႔
အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြထဲ….ငါတို႔…..
ျဖစ္သင္႔တာေတြ လက္ခံနိုင္ေကာင္းရဲ႕
ကမာၻ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီရဲ႕ အကြာအေ၀းေတြထဲ
ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အတိတ္ေတြနဲ႔…..
နင္ဘယ္အထိ ရွင္သန္ေနနိုင္မွာလဲဟာ…..
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈနဲ႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ေပမယ္႔
ခ်စ္လ်က္နဲ႔ မဆံုရတဲ႔ဒဏ္….
နင္မခံနိုင္မွာ စိုးတယ္ ငါ႔ခ်စ္သူရယ္….။
နာက်င္လြယ္တဲ႔ နင္႔နွလံုးသား…..
အလြမ္းေတြရဲ႕ထိုးနွပ္မႈ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ
ခံနိုင္ပါ႔မလဲ…..?
အလြမ္းေတြရဲ႕အဆံုး…..မဆံုနိုင္ျခင္းေတြသိေနရက္
ဘာေတြနဲ႔ ငါတို႔ေျဖေဖ်ာက္ၾကမလဲ…..။
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ အသက္ဆက္ခ်င္ခဲ႔လည္း
ဘ၀ဆိုတာၾကီးက စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တစိမ္းဆန္ေနတယ္ေလ…။
မျဖစ္နိုင္မႈေတြၾကားက
ငါ႔ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး….နႈတ္ဆက္မိတဲ႔ငါ႔ရဲ႕စကား….
နင္႔မွတ္ဥာဏ္က အသိအမွတ္ျပဳလ်က္
ခြဲခဲ႔ၾကၿပီေပါ႔…..။
ေက်ာခိုင္းခဲ႔တဲ႔ လမ္းေဟာင္းတစ္ခုထဲ
ေရာက္မလာနိုင္ေတာ႔မယ္႔……
နင္႔ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕နဲ႔…..ငါတစ္ေယာက္တည္းအသက္ဆက္….
မျဖစ္နိုင္ခဲ႔တဲ႔ ငါတို႔ခ်စ္ျခင္းေတြအတြက္
ငါ ငိုေၾကြးေနဆဲပါ….။