“အေရာင္မ်ား ၂”

ထိေတြ႕ခံစားမိလိုက္တာနဲ႕ လန္းဆန္းတက္ၾကြမိတဲ့အေရာင္ေတြ….
ေငးလိုက္တိုင္း ရင္ထဲမွာ လြမ္းျပီး က်န္ခဲ့တဲ့ အေရာင္ေတြ….
ဘယ္ခ်ိန္ ၾကည့္ၾကည့္ ေႏြးေထြးခ်ိဳျမေနတဲ့ အေရာင္ေတြ….
ဘယ္ခ်ိန္ ၾကည့္ၾကည့္ စိတ္ထဲက ဗလာ ေရာက္လာတဲ့ အေရာင္ေတြ….
ပန္းကေလးေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြ….
လမ္းကေလးေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြ…..
စိတ္ ရဲ႕ အေရာင္ေတြ….
အတိတ္ ရဲ႕ အေရာင္ေတြ…
နမိတ္ ရဲ႕ အေရာင္ေတြ…။

အေရာင္ေတြက
အခ်ိန္ကာလနဲ႕အတူလည္း စကားေတြ ေျပာတတ္ပါရဲ႕…
စိတ္ေတြကလည္း
အခ်ိန္ကာလနဲ႕အတူ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းတတ္ၾကပါရဲ႕။

လမ္းေလးတစ္ခုအေပၚမွာေတာင္မွ
ငယ္ငယ္တုန္းက ျခယ္မႈန္းခဲ့ဖူးတာေတြက သိပ္ကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ခဲ့ဖူးမယ္
ဖူးပြင့္ဖို႔ အရွိန္ယူခါစ အရြယ္ဟာ သိပ္ကို တက္ၾကြလြန္းတာလဲ ပါလိမ့္မယ္..
ပန္းေလးေတြ ဖူးပြင့္လာေတာ့လည္း
ကိုယ့္ အေရာင္ေလးေတြကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရင္ ေက်နပ္မိၾကမယ္
ကိုယ့္အေရာင္ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ပဲ စပ္ဟပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါလားေလ
ဘ၀ကို အေရာင္ေတြက သိပ္စကားေျပာေနတာလား…။

အေရာင္ေတြ ေျပာင္းၾကသတဲ့…။
တန္ျပန္ သက္ေရာက္မႈမွာ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းတတ္ၾကပါတယ္…
မုဆိုးနားနီး မုဆိုး၊ တံငါ နားနီး တံငါေပါ့ေလ…
ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အေရာင္ေတြ ေျပာင္းတယ္
စိတ္ေတြကလည္း အေရာင္ေတြ ေျပာင္းၾကတယ္
ရိုက္ခတ္လိုက္တဲ့ အလင္းတန္းကို လက္ခံျခင္းဟာ အေရာင္ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႕ သက္ဆိုင္မွာပါ
ေသခ်ာတာကေတာ့ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းၾကတယ္….။

အေရာင္ေတြ ေျပာင္းတတ္ၾကတာမ်ား
အိပ္မက္ေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္ၾကတယ္
ဒါဟာ… လိုအပ္မႈကို ျပန္လည္မြမ္းမံေနတာလား
စြဲၿမဲစြာ ဆုပ္ကုိင္ထားျခင္းနဲ႕အတူ
မသိလိုက္ မသိဖာသာ အေရာင္ေျပာင္းေနၾကတာလား
ေသခ်ာ ေရရာဖုိ႕ ေ၀ခြဲ သဲကြဲဖုိ႕ လိုေနမွာပါ….။

အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္ေမးေနမိပါတယ္…
အေရာင္ေတြက ခံစားခ်က္ကို ေမြးဖြားေပးတာလား
စိတ္ေတြက အေရာင္ေတြအေပၚ ခံစားေပးတာလား…..။

စကားခ်ပ္….။

ကိုယ္ ေနထိုင္တဲ့ ဟင္းလင္းခြင္တစ္ခုအထဲမွာ ရွိတဲ့ အေရာင္ေတြကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အေတြးေတြ မ်ားရတယ္…။ တကယ္ပါပဲ… ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ အေရာင္ သိပ္စံုတယ္.. စိတ္ကူးေတြ ဆိုတာ အေရာင္ သိပ္စံုတယ္…ေလ။