ပန္းလြင္ေသာက္တဲ့
ခပ္႐ိုး႐ိုးပံုျပင္မွာ
သတိရျခင္းမရွိပါပဲ
ငါ ….. အရိပ္လို ေနတတ္ခဲ့တယ္ ။

ဆက္ျပီးပ်ိုဳးလွည့္ပါ သခင္ …..
လင္းေဖ်ာ့စိုေတာက္ေအာင္
မိုးစက္မပါတဲ့ ရာသီဂီတကို
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ေအာ္ဆိုလိုက္ခ်င္ရဲ႕ ။

“ သံစဥ္ကို ဘ၀လိုေတာက္
ဟိုး ေအာက္ဆံုးက ေျခရာကို
ေနာက္ဘက္ျပန္လွည့္
နင္ ….. ပ်ိဳးပါ …..
နင္ ….. ပ်ိဳးပါ …..
ပ်ိဳးလွည့္ပါ သခင္ …..

ဒီသစ္ေတာ့ထဲ နက္သထက္နက္
ငြား … စြင့္ … စြင့္ … ၀င့္ … ၀ဲ … ၀ဲ …
ကိုယ့္လက္ဖ်ားေတြ တုန္ရီ
ပ်ိဳးရာသီမွာ လေရာင္ေတာင္ ကန္းမွိတ္
သီစရာပတ္ပ်ိဳးတစ္ခုတည္းနဲ႔
“ နတ္ပ်ိဳမ ” ေကာင္းကင္အတြက္
မီးေတာက္ျဖင့္ သီေသာငွက္ ျဖစ္ရေစ ။

ပူရွမႈကို တစ္စထက္ပိုခိုရင္း
လင္း႐ံု ေတာက္႐ံုထက္
အတိတ္ကို အုပ္ပိုးရင္း နင္ရယ္သြမ္းေသြးဖို႔
တိုးတိုးျပျပနဲ႔
အားလံုးေသာ အပြင့္အလန္းတို႔ကို
ပ်ိဳး … ရင့္ … ျခယ္ … သ …

လိုရာအံ၀ွက္ထဲ ၀ပ္တြားခိုရွဖို႔
ျဖဴလြလြနဲ႔ ေဘာင္ကြပ္ထဲေန
….. ….. မ႐ုန္းပဲေနေပးခဲ့တယ္ ။

ျဖဴလြင့္လြင့္ ေျခြခ်ေပးဖူးခဲ့တဲ့
ႏႈတ္မြက္ခ်ိဳသီတံ ၾကမ္းရွရွ
ဆူးသြပ္တဲ့ ညေနခင္းတိုင္းမွာ
သြင္ျပင္ကို မဆုတ္နစ္ပဲ
၀တ္႐ံုေအာက္က “ခိုး“
ပ်ိဳး ….. သံ ….. ေတြ …..
မိုးေရ၀ပ္တဲ့ ပ်ိဳးသံေတြ
ေ၀ … ၀ဲ့ … သီ … ထံု … ရစ္ …
ေခတ္္တို႔တိုင္း ေၾကြက်မႈန္ခဲ့ရတယ္ ။

နတ္ပ်ိဳမ ….. ေရ
ဘာသာေဗဒမဲ့စြာျဖင့္ က်ိဳးႏြံခဲ့ပါသည္ ။
ၾကယ္တာရာအေပါင္း ခေညာင္း၍ ၀ပ္တြားခဲ့ပါသည္ ။
ငါ့ရဲ ႔ အဆိပ္သင့္ ေနတစ္ျခမ္း
ခဏတျဖဳတ္ လင္းေတာက္ပါရေစ ။
မ်က္စိတမွိတ္ ကၽြမ္းေလာင္ပါရေစ ။

ေရာင္စံုသက္တံ့ကို ေမွ်ာ္ဖို႔
တိမ္႐ိုင္းေတြေပၚ မိုးစက္အနားဖြာေပးခဲ့ရတယ္ ။
သို႔ေပမယ့္လည္း ….. …..
ေနျခည္ေတြ ….. ေနျခည္ေတြေလ
ငါ့ရဲ ႔ မ်က္စိတဆံုးထိ ပုန္းကြယ္ေနတယ္ ။

ခါးသက္ခ်ိဳရွတဲ့ နိမိတ္စိမ္းေတြ
ေ၀ …. သီ …. ထစ္ …. ခ်ဳန္း ….
ၾကမ္းရွရွ အိပ္မက္အိုေတြ ၀န္းရံတဲ့
ခရမ္းႏုေရာင္ပတ္ပ်ိဳးကိုပဲ
ခပ္တိုးတိုး က်ဴးရင့္ပါရေစ ။

ညီစိမ္း