အမည္မေဖာ္လိုေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္
ဆံုဆည္းခြင့္ အနတၱနဲ႔
ငါကေတာ့ ဗလာနတၳိ
မက္လက္စ အိပ္မက္ေတြကို
ကပိုကရိုေခါက္သိမ္း
ေျခာက္ကပ္တဲ့ သန္းေခါင္ယံေတြကို
အိပ္ေငြ႔ခ်ရင္း
တစ္ကိုယ္ရည္ လြမ္းဆြတ္မႈေတြ
ခ်ဳပ္တည္းလို႔
ဆႏၵေတြ ခါးသက္သက္နဲ႔
ေျခာက္လွန္႔ခံေနရတာ
မင္းဟားတိုက္ရယ္လိုက္စမ္းပါ
……. ခ်စ္သူရယ္ …….
ငါ့ငရဲငါထမ္း
ငါ့လမ္းငါေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ
ဆႏၵႀကိဳးဆြဲရာ ဒရြတ္ဒသီနဲ႔
ငါ့ခႏၶာမပါႏိုင္ေတာ့မွ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ
လက္ပိုက္ၾကည္႔ေနရတာ
ဘာနဲ႔မွမတူေအာင္ အတၱဆန္လြန္းတယ္
ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာမဟုတ္ဘူး
ေရမၾကည္လည္းျမက္ႏုုတယ္
……. ခ်စ္သူေရ …….
ဆက္သြယ္မႈျပင္ပကပဲ ဆက္သြယ္မႈရွိၾကမယ္
ဆုပ္ကိုင္ထားပါရေစ
……. မင္းကို …….
ဆုပ္ကိုင္ထားေပးပါ
……. ငါ့ကို …….
အၾကင္နာထက္ ယံုၾကည္မႈဆိုတာကို
ငါတို႔ရင္နဲ႔လြယ္ၾကမယ္
အေရာင္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာင္းေျပာင္း
ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြက
လႈပ္ေလတင္းေလ
တစ္ကယ္လည္း ေ၀းလို႔ရတာမွမဟုတ္ပဲ
ငါတို႔ဆိုညည္းလိုက္တဲ့
သံစဥ္ေတြတိုင္းကိုက မ်က္ရည္စက္လက္
ေက်းဇူးျပဳျပီး
အုပ္ထားတဲ့ မ်က္နွာဖံုး မခြာလိုက္ပါနဲ႔
ဒီမွာ ခ်စ္သူ
ထပ္မံျဖည့္စြက္စရာေတြ အမ်ားၾကီး
အသံမျမည္တဲ့ဆည္းလည္းေလး
အသံတိတ္ေအာ္ျမည္ဖို႔
အဘိဓာန္တစ္အုပ္စာ အခန္းဆက္ေရးဦးမယ္။
Comment #1
Nice.
🙂