ရာဇဓာတုကလ်ာ ဖဲြ႕သီခဲ့ေသာ “ကလ်ာေရႊညီ” ခ်ီ – ရတုပိုဒ္စံု

သကၠရာဇ္ ၉၆၅-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ႕ ေန႔တေန႔ … ရတုဘုရင္ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေတြ ေႂကြျပဳန္းရတဲ့ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးနဲ႕ ရာဇေဒဝီဘြဲ႔ခံ တပယင္းစတုဂါမဏိ သမီးရွင္ေထြးလွ တို႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ သမီးေတာ္၊ ေကတုမတီ ေတာင္ငူ မဟာဥပရာဇာ ျဖစ္တဲ့ ရတုဘုရင္လို႔လည္း တင္စားေခၚဆိုၾကတဲ့ နတ္သွ်င္ေနာင္ ရဲ႕ သည္းဦးသခင္ ၾကင္ယာေတာ္ မိဘုရား၊ အလွဘုရင္မ ရာဇဓာတုကလ်ာစုဘုရားဟာ သက္ေတာ္ ၄၃-ႏွစ္ အရြယ္မွာ နတ္ရြာစံခဲ့ပါတယ္။

ရာဇဓာတုကလ်ာထိပ္ထားကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉၂၁-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄-ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဇင္းမယ္ဘုရင္ ေနာ္ရထာေစာ နဲ႔ ေမာင္ေတာ္ငယ္ သိဃၤဒတၱတို႔ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇင္းမယ္ဘုရင့္ႏွမေတာ္ လုိ႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။

ဟံသာဝတီဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ ဟံသာဝတီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတြင္ မဟာေစတီေတာ္ႀကီးကို တည္ေတာ္မူေနတဲ့အခုိက္ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ေတြကို ဘုရားမွာဌာပနာတဲ့ေန႔မွာပဲ ရာဇဓာတုကလ်ာမင္းသမီးကို ဖြားျမင္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဒါကို အစဲြျပဳၿပီး ရာဇဓာတုကလ်ာ လို႕တြင္ခဲ့ေစပါတယ္ (မင္းမ်ားႏွင့္သာ ထုိက္တန္ ေသာ လကၡဏာ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ သၼီးေတာ္ျဖစ္၍ ရာဇဓာတုကလ်ာ ေခၚသည္ လို႔လည္း တခ်ိဳ႕ ပညာရွိမ်ားက ဆုိၾကပါတယ္)။

ဓာတုကလ်ာထိပ္ထားကိုယ္ေတာ္တိုင္ တည္ထားခဲ့တဲ့ “ေမွ်ာ္ေတာ္ေရာက္” ဘုရားဟာလည္း အခုထိတိုင္ ပဲခူးၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ေတာလို႔ ေခၚၾကတဲ့ အရပ္၊ မဟာေစတီေတာ္ႀကီးနဲ႕ ေရႊကူေလးေစတီေတာ္တို႔ အၾကားမွာ တည္ရွိေနေသး သလို ရာဇဓာတုကလ်ာ သံုးစဲြခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္လို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္ကိုလည္း ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ရဲ႕ ျပတုိက္မွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

သခင္မ ဓာတုကလ်ာ နတ္ရြာစံလြန္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မွီေတာ္မူခဲ့တဲ့ အံုးဝန္းေအာက္ကေန ပုရပိုက္တဆူ ထြက္လာ ပါတယ္။ အဲဒီ ပုရပိုက္ထဲမွာေတာ့ ရာဇဓာတုကလ်ာထိပ္ထားကုိယ္ေတာ္တိုင္ တင္သ, ခဲ့ရွာတဲ့ “ကလ်ာေရႊညီ” ခ်ီ ပိုဒ္စံု ရတု တပိုဒ္ကို ေတြ႕ရွိၾကရပါတယ္။

ရာဇဓာတုကလ်ာ ဖဲြ႕သီခဲ့ေသာ “ကလ်ာေရႊညီ” ခ်ီ – ရတုပိုဒ္စံု

(၁) ကလ်ာေရႊညီ။ ။ နန္းေကသီသုိ႔၊ ဦးခ်ီလက္စံု၊ ရွိပဒံုျဖင့္၊ ခုိလံႈဖ်ဖ်၊ ခစားၾက၍၊ ဂီတသံေအး၊ ၿငိမ္ေလးညင္းတဲြ႔၊ နန္းဟန္ဖဲြ႔၍၊ ‎ကႏဲြ႔ကယ၊ ေျဖေဖ်ာ္ၾကလည္း၊ ေသာကကိန္းေအာင္း၊ ပူလက္ေဟာင္းေၾကာင့္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းမထင္၊ ပူေႂကြးတင္၍၊ ‎မရႊင္လ်က္ႏွင့္၊ ရႊင္ေယာင္က်င့္သည္။ ။ ခုျဖင့္ေျဖခက္သည္တကား။‎

(၂) ျမလႊာေဝစီ။ ။ ေႏြခဋီဝယ္၊ ေရႊဖီသင္းပ်ံ႕၊ ႏွင္းရနံ႔ႏွင့္၊ ခင္းညံ့ေျမဇာ၊ ေလညင္းလာက၊ ေရႊမာလာငံု၊ ပန္းဝတ္မံႈတုိ႔၊ ‎ေႂကြတံုသက္ဆင္း၊ ကိုက္ငံုကင္းႏွင့္၊ အင္ၾကင္းျဖဴနီ၊ ႐ိုးတံခ်ီလ်က္၊ သံညီဥၾသ၊ ႏႈတ္ခ်ိဳေႏွာ၍၊ ေတာင္ေတာသာခြင့္၊ ‎ရာသီဖြင့္သည္။ ။ ႏုရင့္ေႏြစက္လည္တကား။‎

(၃) မဟာေစတီ။ ။ ေမြသရီ၏၊ ေျမညီခင္းျပန္႔၊ တလင္းသန္႔ဝယ္၊ ႏွင္းပန္းတပဲ၊ ဝတ္ျဖဴလဲႏွင့္၊ နန္းထဲနန္းေလ့၊ သီမေဝွ႔ဘဲ၊ ‎ခ်မ္းေျမ့စိတ္ၾကည္၊ ပီတိရည္ျဖင့္၊ ခိုင္တည္ႏွလံုး၊ တေျဖာင့္သံုး၍၊ ေႏွာင္ထံုးေကမင္၊ ေလ်ာ့ေျဖခ်င္လည္း၊ ‎နတ္သွ်င္သူ႔ေၾကာင့္၊ တေရးေမွာင့္ငဲ့၊ မေျဖာင့္ပ်ံ႕လြင့္၊ ေႏွာင္ႀကိဳးဝင့္သည္။ ။ လုလင့္ေငြမ်က္ရည္တကား။‎

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီရတုဟာ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး ေရးတာလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းမြန္လွတဲ့ ရတု တပုဒ္မို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

ဖတ္႐ႈခံစား အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ …

ဟယ္ရီ