အလင္းရွာ..အေမွာင္ေရွာင္……
နာေနတဲ့အပင္….မနားခိုခ်င္တဲ့
ကၽြန္မခ်စ္တဲ့…..ပုိးစုန္းၾကဴး..ေလးေရ….
ငါအေမွာင္ထဲ..နင္မလာလည္း…..
ငါေတြ႕ႏိုင္တဲ့ေနရာတခုမွာ
ျဖတ္သန္းသြားလာေပးပါ
နင့္အလင္းေလး..ငါရႏိုင္ဖို႕ စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ေပးသနားပါ။

နတ္ဆိုးေတြ..ျမတ္ႏိုးတဲ့
ငါ့အခ်စ္ရပ္၀န္းမွာ……ဘုရင္အျဖစ္ဆိုရင္ေတာင္
မင္းေနမေပ်ာ္မွန္း…….
ငါနားလည္ပါတယ္……….

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့  အခ်စ္ရယ္
ငါက……အေတာင္က်ိဳးေနတဲ့ဌက္ဆိုရင္ေတာင္
စြဲစြဲလမ္းလမ္းက်ဴးရင့္ေနမယ့္ေတးတပုဒ္က…”ေမာင္”ဆိုတဲ့
အရိပ္ဖြဲ႕ေတးတခုထဲပါပဲ………။

ထားခဲ့ပါ…..ထားခဲ့ပါ..ေမာင္ရယ္
ဒါေပမယ့္ေပါ့
ထားခဲ့မယ့္..
လုပ္ရက္ေတြကို..အရိပ္လည္းမျပနဲ႕
အေကာင္အထည္လည္း..မေဖာ္ျပနဲ႕…..
တိတ္တိတ္ေလး…အရင္ကလို…..ငါ့ကိုထားခဲ့…….
ဒီတခါေတာ့….မရွာေဖြေတာ့ဘူး….

အေနာ္ျမစ္ကမ္းတဖက္မွာ
ယေသာ္ဓရာ တသက္လြမ္းေအာင္
ျမတ္စြာဘုရား..ဂရုဏာရွင္ေတာင္
ထားခဲ့ရက္တာပဲ………….
ေမာင္ ..ထားခဲ့တာ
ကၽြန္မတေယာက္ထဲရဲ႕အျပစ္ေတြပဲျဖစ္ပါေစေတာ့။