မင္းအခန္းနံရံကုိ အားကုန္ ထုေနလို႔ေကာ
ဘုရားေက်ာင္းကုိ ေျခကုန္သုတ္ေျပးေတာ့ေရာ
စာသင္ခန္းမထဲ မင္းတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့လုိ႔ေကာ
ေလွကားအဆင္းမွာ တုိက္မိလုိ႔လဲေတာ့ေရာ
မင္းမေသာက္ျဖစ္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေတြအတုိင္း
ပတ္ဝန္းက်င္က ေအးစက္ပဲမဟုတ္လား
ျဖတ္ခနဲ မင္းလန္႔ဖ်တ္သြားပံုက
သူမ်ားေတြ လက္ညိဳးထုိး ဟားတုိက္စရာ
ေဆာင္းမနက္က အိမ္နံရံမ်ားလုိ
ႏွင္းရည္မစုိ႐ံုတမယ္ မင္းမ်က္ႏွာက
မင္းခံႏုိင္ရည္ မရွိတဲ့ အထီးက်န္မႈထဲဆီ
မင္းကုိယ္တုိင္ပဲ ဆြဲခဲ့တဲ့ေျမပံုေပါ့
လူရာမဝင္တဲ့ ႐ူးသြပ္မႈက
မင္းလုပ္သမွ် မင္းေက်ာပုိးအိတ္လုိ
မင္းကုိ မ်က္ႏွာလႊဲပါေပါ့
မင္းတကူးတက သယ္လာတဲ့အၿပံဳးေတြ
မင္းရပ္ေနတ့ဲ တံတားေအာက္ကုိသာ ပစ္ခ်လုိက္ပါေတာ့
မင္းေရွ႕မွာဘယ္သူမွ မရွိသလုိ
မင္းေနာက္ကုိလည္း ဘယ္သူမွ လုိက္မလာဘူး
အခု မင္းဝတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံုကုိ
ဘယ္လုိ ဝတ္စံုမ်ိဳးလဲလုိ႔ မင္းမသိႏုိင္ေသးသ၍။

ေဂ်ဂ်ဴဝုိင္