ထား၀ယ္ညေမႊး ဘ၀ေလး

ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ ထံုးေက်ာက္ဆင္ႏွင့္

ရြာျပန္ဖက္ဆြတ္ ဒီမိုးညႊတ္ရာ

ပန္းထား၀ယ္မိႈင္း ၿခံစည္း၀ိုင္းတြင္

ေမႊ႔ယမ္းေလေအာက္ ယိမ္းႏြဲ႔ေမွာက္ကာ

ရႊံ႕ ညႊန္ေျမ၀ယ္ အလွပ်ယ္ၿပီ

ကိုယ့္ႏွလံုးသား အံု႔မႈိင္းၾကားတြင္

မ်က္ရည္ရယ္မိုး ရြာေစြၿဖိဳးလို႔

ေသာကပက္ဖ်န္း စိတ္အိုက္ႏြမ္းမွာ

ေလာကဓံေအာက္ စန္းလဂ္ေပ်ာက္ကာ

ပန္းတံုးတိုင္၀ယ္ ေမာ္ကြန္းပ်ယ္ၿပီ

ညတာရွည္လြန္း လျပည္႔၀န္းႏွင့္

ဒြန္တြဲသုန္ရူး ေလျပည္ျမဴးက

ခ်ီပင့္ေဆာင္ႀကံဳ ဂႏၶာရံု၀ယ္

ထံုသင္းပ်ံ႕ ၀ွမ္း ညေမႊးပန္းလည္း

မိုးေသာက္ေနထြက္ ရနံ႔ပ်က္ၿပီ

လသာခန္းေဆာင္ မွန္မီးေရာင္တြင္

ဖက္ဖူးေရာင္ၾကြ လိမ္းက်ံသေသာ

ဖဲကတၱီပါ ညေမြ႔ယာ၀ယ္

ေရႊေပၚျမတင္ မက္လြန္းခ်င္သည္႔

ေမတၱာအိပ္မက္ ႏိုးလန္႔ပ်က္ၿပီ

In: ကဗ်ာ Posted By: Ariesprincess Date: Dec 5, 2010

Leave comment commentinfo