ငါ့အေၾကာင္း… ငါမေၿပာခ်င္ဘူးကြာ..

ေတာက္…!

ငါနဲ႔… ငါက မတည့္ဘူး…

ငါေၿပာၿပတာကို ငါကနားမေထာင္ဘူး…

ငါကလုပ္ဆုိရင္ ငါကလုိက္မလုပ္ဘူး…

ငါကေအးေအးေဆးေဆးေနၿပီဆုိ… ငါကထေသာင္းၾကမ္းတယ္…

ငါ့ကို…  ငါက မွားေနၿပီလုိ႔ေၿပာေတာ့… ငါက မခံခ်င္ဘူး…၊

ငါ နဲ႔ ငါ စကားမ်ားၾကေရာ…

ငါေၿပာသမွ် ငါကၿပန္ေခ်ပတယ္…

ငါသိထားသေလာက္နဲ႔ ငါက… ငါ့ကိုၿပန္ကိုင္ေပါက္တယ္…

ငါၾကံစည္ထားသမွ် ငါကသိေနေတာ့…

ငါ့ကို… ငါက ေၿပာလုိ႔မနုိင္ေတာ့ဘူး…၊ 

ငါ နဲ႔ ငါ စစ္ၿဖစ္ၾကတယ္…

ငါ နဲ႔ ငါက အင္အားမမွ်ဘူး… ဒါေပမယ့္…

ငါ့ကို… ငါက ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ခံခ်တယ္…

ငါ့ကို… ငါက ဒီေလာက္ေခါင္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ဘူး…

ငါက… ငါပဲ… ငါ့ကို ဒီလုိလာစမ္းလုိ႔ဘယ္ရမလဲ…

အဲဒါနဲ႔ ငါလဲရွဳံးသြားေရာ…

ငါ့ကို… ငါက ဖမ္းေခၚသြားတယ္…၊

ငါ့ကို… ငါက အခ်ိန္ရွိသမွ် ဆန္႔က်င္ေနတယ္…

ငါ့ကိုမွားတယ္ေၿပာတာ ငါကမွမခံနုိင္တာ…

ငါ့အေၾကာင္း ငါ့ေလာက္ ငါေတာင္ အၿပည့္အဝမသိတာ…

ငါ့ကို “ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိေအာင္ အရင္လုပ္ “ လုိ႔… ငါကေၿပာတယ္…

အဲဒါေၿပာတာ… ငါ့ကို… ငါက ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေတာ့…

ငါခုိင္းသမွ်… ငါလုိက္လုပ္ေနရတယ္…၊

ငါ့ကို ငါက ေတာ္ေတာ္တင္းေနတယ္…

ငါ နဲ႔ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးေႏြးၾကည့္တယ္…

ငါေၿပာတာကို ငါလက္ခံနုိင္တယ္… ဒါေပမယ့္ ငါကသိပ္လက္မခံခ်င္ဘူး…

 ငါက “ ပုထုစဥ္ဆုိလဲ ငါကလူပဲ

ငါလုပ္တာ အမွားအမွန္ ငါခြဲၿခားနုိင္ရမွာေပါ့ “ လို႔ဆုိေတာ့…

ငါက “ ငါ့ကိစၥ ငါလုပ္တာ ငါအၿမဲမွန္ေနတာပဲ “ တဲ့

ေတာက္….!

ငါကြာ….!

အဲဒါေတြေၾကာင့္…

ငါနဲ႔ ငါက ခုထက္ထိ မတည့္တာ…။