ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ တစ္ညမွာေပါ့

ငါဟာ သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္မွာေတာင္

လမင္းကုိ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ၾကည္စင္ေတြကိုေရတြက္ရင္း

ႏွင္းေဖြးေဖြးေတြၾကားမွာ

ေဆးလိပ္တုိကုိ အေဖာ္ျပဳလုိ႔

အနာဂတ္ေတြကို ၀ါးမ်ဳိၾကည့္ေနမိတယ္

အရာရာကုိ လ်စ္လွ်ဴရႈ႕

ဥေပကၡာျပဳလုိ႔ ရမယ္ဆုိရင္

ကဲလာစမ္း . . . ကံၾကမၼာ . . . ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမွာင္ထုက ဆိတ္သုဥ္း

တိမ္တုိက္ေတြက ေလွာင္ရီေနျပန္

လမင္းနဲ႔ ၾကယ္စင္ေတြလည္း ကြယ္ေပ်ာက္

ငါဟာ တစ္ေယာက္ထဲပါလား

ဒါေပမယ့္ . . . ငါဟာငါပဲ

ငါ့ရဲ႕ အတၱ စစ္စစ္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္

ဒီအခ်ိန္မွာ . . .

ဖိတ္စာကုိင္ ၀င္လာတဲ့ မာန္နတ္ကိုေတာင္

လက္ကမ္းၿပီး ၾကိဳေနမွာ ။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ငါ့ရဲ႕ အတၱ ကမၻာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ

ကံၾကမၼာ စုတ္ပ်တ္သတ္ေနခ်ိန္မွာ

ငါ့ႏွလုံးသားက ေအးခဲ

ခႏၶာကုိယ္က ပူေလာင္လုိ႔

ဒီလုိနဲ႔ပဲ . . . မုိးလင္းခဲ့တယ္ ။ ။