အခ်င္းခ်င္းမို႕ ေရႊအစစ္လို႕ မထင္ေစခ်င္
ျမင္စနဲ႕ ၾကင္စမရခဲ့ၾက ေရႊျမန္မာမ်ား
တစ္ဦးကို တစ္ဦး အျပဳံးတုနဲ႕
ဟန္ေဆာင္လက္ကေလးေတြက
မ၀့ံမရဲ နႈတ္ဆက္ရွာေလးတယ္…
ျမန္မာလားတဲ့….

ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ေနလိုက္ၾကတဲ့ သူတို႕ဘ၀
ေမ်ာလိုက္ တင္လိုက္ ေရွာင္ေကြ႕ပတ္ေ၀ွ႕ခဲ့ၾကတယ္
ဇာတ္တူသားမို႕ အေလ်ာ့မေပးခ်င္ဘူး
အခ်င္းခ်င္းမို႕ အသားလွီး၇တာ လြယ္လို႕ပါ

နိုင္ရကိုစား သူေဌးမ်ားကို အလိမ္နည္းပညာ
ဘယ္သူေတြက သင္ေပးခဲ့လား…
သူမ်ားမ်က္ရည္ က်ေအာင္ ဘယ္သူေတြက သင္ေပးခဲ့လား
ဒုကၡၾကီးမွ် မမွ်ပင္လယ္ မလြတ္ရုန္းေအာင္
လုပ္တတ္ခဲ့တာ ဘယ္သူေတြက သင္ေပးခဲ့လား
ေအာက္တန္းစားလို႕ မေျပာလို
ေအာက္က်ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြႏွင့္
အခ်င္းခ်င္းကို လည္စင္းလွီးမဲ့
ေကာ္ထည္ေတြေပါ႕….

ငါးခုံးမ တစ္ေကာင္ တစ္ေလွလုံးကို ပုပ္ခဲ့ေလးေတာ့
ခပ္ျပင္းျပင္းပဲ ရႈေနၾကတယ္…
အရွက္ကို ေဘးဖယ္ သိကၡာေတြ ေရာင္းစားပစ္ရစ္တယ္
ေစ်းပန္းတင္ခဲ့ၾက ေကာ္ထည္မ်ား…
ျမန္မာမဟုတ္ ပါလို႕ ျငင္းတတ္ခဲ့ၾကျပီး
နိုင္ငံျခားဇာတ္ခုံေပၚမွာ ေဆးေရာင္ေတြ ျခယ္သလာျပီး

ေျပာေတာ့ တစ္မ်ဳိး လုပ္ေတာ့ တစ္လြဲ
ပါးစပ္ကို ေရႊကြပ္ရမဲ့ ေအဂ်င့္ အတုေတြနဲ႕ ပြဲစားေတြရယ္
အလကားရလို႕  အျမတ္ထုတ္ေနၾကသလား
မရွိရွာသူေတြရဲ႕ အရိုးထဲက အသားကိုမွ
ဖဲ့ယူလုယက္ေနၾကတယ္…
မမွ်တတဲ့ ဘ၀ကစားပြဲေတြ…
အခ်င္းခ်င္းမို႕ လုပ္ရက္ေလးတယ္

ေဟ့. .. နင္လားဟဲ့ ျမန္မာ
တို႕လည္း… ျမန္မာ
ေ၀း… ေ၀း … ေ၀း ေရွာင္ကြဲ႕
စိတ္၀မ္းေတြကြဲ တိုးတက္မႈကို အတင္းပိုက္
အခ်င္းအခ်င္းကို နင္းျပားေခ်တယ္
ငါသည္သာ အေကာင္းဆုံး…
မ်က္ေစာင္းေတြ ခဲခဲ့ၾကတယ္
မနည္းလွတဲ့ အလိမ္ပြဲေတြ
ရပ္ ရပ္ ရပ္ မေနတာ့ပါ…
ေကာ္ထည္ေတြရယ္

ကိုယ္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ အထင္ေသးေနရင္
တိုင္းတစ္ပါးေတြက ငါတို႕ေတြကို
အထင္မၾကီးတာ မဆန္းပါ
သူတို႕ေတြေတာင္ ေျပာတက္လာျပီး
အလကား ေကာ္ထည္ေတြတဲ့…
ဘယ္သူမွ မျမွင့္တင္ေပးနိုင္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား
ကိုယ့္တန္ဘိုးကို ကိုယ္တုိင္သာ ျမွင့္လိုက္လိုက္ပါ
ေကာ္ထည္ေတြရယ္…။    ။

နရီထက္
( ၂၉ ၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )