ကဗ်ာေတြနဲ႕ေန…
ကဗ်ာေတြနဲ႕ရူး…..
ကဗ်ာေတြထဲ..အလြမ္းေျခြတတ္တဲ့
အသဲကြဲမိုးလည္း…..
တေယာက္ထဲသာက်န္မယ့္..ဒီလူ႕ဘ၀ထဲ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕အေဆြးတိတ္လို႕
သူ႕အလိုလို ရပ္တန္႕သြားပါျပီ…!

အရင္လိုလည္း….မလြမ္းရဲေတာ့ဘူး
အရင္လိုလည္း….
ကေလးမဆန္ေတာ့ဘူး…
အရင္ကလိုလည္း….အယံုမလြယ္ပဲ
သံသယမ်က္မွန္တပ္လို႕….
လူ႔အလိမ္အညာေတြလည္း…..နားလည္တတ္ခဲ့ျပီ!

ထားခဲ့ခံရျခင္းနဲ႕..ရက္စက္ခံရျခင္း
အရာရာေနာက္မွာသာ..ေနေပ်ာ္လို႕
ကၽြန္မ..အခ်စ္ကိုလည္းအထင္ေသးေနခဲ့ျပီ!

တေယာက္ထဲေပၚမွ…
အျငိဳးၾကီးၾကီးရြာခ်တတ္တဲ့..
အသဲကြဲမိုးစက္ေတြလည္း…ခံုမင္လို႕..
မိုးခါးေရေတြႏွစ္သက္လာခဲ့တယ္!

အခုဆိုျပည့္စံုျခင္းရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္
ေငြ..ေနာက္သာတေကာက္ေကာက္လိုက္
အလုပ္တခုသာအာရံုစိုက္
ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ေ၀းေ၀းမွာပဲ
ေနေပ်ာ္တတ္ခဲ့ပါျပီ။

အေျပာင္းအလဲေတြေနာက္
တိုးတက္ျခင္း..ဆုတ္ယုတ္ျခင္း
မေ၀ခြဲႏိုင္ေပမယ့္
ေတြးမိတိုင္း..ေက်းဇူးတင္ရသူကနင္ပါပဲ
ငါ့ခ်စ္သူရယ္

အခ်စ္တခုသာနားလည္
“နင့္တေယာက္ထဲယံုမွတ္တတ္တဲ့ငါ့ကို
ေလာကထဲကလူေတြအေၾကာင္း
နားလည္ေအာင္ရက္စက္တတ္လို႕
ျပန္ဆံုျဖစ္မယ္ဆုိခဲ့ရင္
“နင့္ကိုငါ…ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္”လို႕……….