“ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ ျပန္မ်ဳိထားတဲ့ လြယ္အိတ္ “

ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
တခါတေလမွာ
လူသူကင္းရာ မွတ္တိုင္အိုေလးထဲ
ေတြးေတြးေငးေငး ထိုင္ေနမိတယ္

ဘတ္စ္ကားအေဟာင္းေတြေပၚက
လူအေဟာင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း
အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ စဥ္းစားတယ္
( ခ်ာတိတ္ရယ္ )
ငါက ထိလြယ္ရွလြယ္ေကာင္ပါ

စိတ္ေတြ ကသီကေ၀ယိုင္ႏြဲ႕
အိမ္ျပန္ဖြဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲ
အလြမ္းတို႔ တြဲကပ္ၿငိခို
ဘယ္ကမာၻတိုင္ေအာင္ ငါ ငိုေနရမွာလဲ

( မင္းကိုလြမ္းတယ္ )
မလြယ္ပါဘူး ေကာင္မေလးရယ္
ေျပာမထြက္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔
ခပ္တည္တည္ လွည့္လြမ္းေနရတာ
ၾကာေတာ့ ငါ ႏြမ္းလာၿပီ

မင္းသိဖို႔ မလိုလို႔
သိေအာင္လည္း ငါမေျပာပါဘူး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညာတဲ့ အရူးေတြထဲမွာ
( ငါကေတာ့ )
တမူးသာလိမ့္မယ္

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )