ေနာင္တ-၂

ပင္ျမင့္ပန္းပြင့္
လွမ္းလင့္ယူငင္
ဆြတ္ခ်ဳခ်င္၍
စင္ျမင့္တစ္ခု ေဆာက္ခဲ့သည္။

ပင္ယံထက္မွ
ပန္းပြင့္ၾကေစ
ေႃခြရန္အသင့္
စင္ျမင့္ေပၚက ေစာင့္စားမည္။

မေမ်ာ္လင့္ပါ
စင္ျမင့္ေအာက္ဘက္
ေျမျပင္ထက္၀ယ္
စံပယ္ျဖဴျဖဴ ပြင့္လာသည္။

စင္ေပၚကလူ
စံပယ္ျဖဴကို
ယူငင္ဖို.ရာ
မမွီသာခဲ့
အဲဒါငါသိပ္ ရင္နာတယ္။ ။
(ကေလးကဗ်ာလို.သေဘာထားဖတ္ပါဗ်ာ။ ၁၅.၉.၁၉၉၅ ကေရးတာပါ)

In: ကဗ်ာ Posted By: ေမာ္နီ Date: Jan 7, 2011

Leave comment commentinfo

2 Comments & 344 views

စင္ေပၚကလူ
စံပယ္ျဖဴကို
ယူငင္ဖို.ရာ
မမွီသာခဲ့
အဲဒါငါသိပ္ ရင္နာတယ္။ ။

By: အသဲကြဲမိုး at Jan 7, 2011

ကေလးကဗ်ာလိုပဲဖတ္ပါတယ္…….. 😛
ကိုေမာ္နီေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ………။ ။