မြန္းက်ပ္ေနတဲ့
လက္တစ္ဖက္အတြက္
အသက္ရွဳေခ်ာင္မယ့္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ငါမေရးဘူး .. ။

မေတာင္းတနဲ႔
ဒါ ..
မင္းဖမ္းဆြတ္ခ်င္တဲ့
ၾကယ္တာရာ မဟုတ္ဘူး ..
ေနာက္ၿပီး
ဒါ
မင္းေၾကကြဲဖို႔
အေပါစား ဒရာမာလဲ မဟုတ္ဘူး .. ။

ႀကိဳးဆြဲၿပီး
မကခ်င္လို႔
ဒီပန္းခ်ီကားကို
ငါေဘာင္ မခတ္ခဲ့တာ ..
မင္းလည္ပတ္
တစ္ခုအတြက္နဲ႔ေတာ့
ငါ့ဇက္ ..
မခ်ိဳးေပးႏိုင္ဘူး … ။

ေဖ်ာ္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့
ဖေယာင္းစက္ တစ္စက္လိုပဲ
ေအးစက္ၿပီး
မာေက်ာ သြားမလား ….
မင္းဘက္က မဆိုးခဲ့ဘဲ
ငါ့ေသြးေတြက
အလိုလို ‘ရဲ’ ခဲ့တာပါ ။

အဆံုးေတြကို
ေမွ်ာ္လင့္တတ္ခဲ့ေတာ့
စမွတ္ေတြနဲ႔
ငါယဥ္ပါးလာသလိုပဲ ..
ဆံုမွတ္ဆိုတာ
မင္းနဲ႕ငါ
ယွဥ္လွ်က္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့
ၿပိဳင္မ်ဥ္းေတြလိုပဲ … ။

အေမွာင္ကို
အေဖာ္ျပဳတဲ့
အထီးက်န္ လမင္းလို…
ညဘက္
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔
ၾကယ္ရွာပဲထြက္ရမလား ….
ဒီတစ္ခါေတာ့
မင္းမေတာင္းတလည္း
ငါဆြဲဆြဲငင္ငင္
အူပစ္ခဲ့တယ္ ။ ။

သက္ေထြး
ညေနး ၅း၃၇ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ ၂၀ဝ၈