အစေေတြဆြဲထုတ္ရင္းနဲ ့ပဲ အဆံုးကိုမေရာက္နိဳင္ဘူး

အစနဲ ့အဆံုးၾကားမွာ အလႊာပါးပါးေလးေတာ့ျခားမယ္

ရုပ္၀တၳဳဆန္ဆန္အေတြးေတြနဲ ့လည္လိုက္ ပတ္လိုက္

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်ည္ေႏွာင္ၾကရင္းနဲ ့ပဲရုန္းလိုက္ ကန္လိုက္

အတြင္းနဲ ့အျပင္ဆိုတာလည္း နံရံကိုျဖိဳလိုက္ရင္အနတၱ

ျမင္တတ္မွေတာ့ေတြ ့ရမယ္

ကိုယ္နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ဖတ္လက္စေတြထဲက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရွာေတြ ့ဖို ့ေတာ့လိုမယ္

ကိုယ္ကကိုယ္ သူကသူ ကိုယ္ကသူမဟုတ္တာေတာ့အေသအခ်ာ

ရာဇ၀င္ထဲမွာဘာေတြခ်န္ထားခဲ့ၾကရင္ေကာင္းမလဲ

နိမိတ္ပံုေတြ ျပခ်က္ေတြနဲ ့ ျပကြက္ေတြက ရိုးရိုးလာခဲ့တယ္

အသစ္မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အစစ္ေတာ့ထားခဲ့ခ်င္တယ္

ကိုယ္ကိုက္ခဲ့မိတဲ့ဓါး လွ်ာဖ်ားမွာသၾကားလိုခ်ိဳတတ္ဖို ့နဲ ့

ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ကိုယ္ ေရစင္ေအာင္ေဆးဖို ့လိုမယ္

ကၽြန္ေတာ္အပိုအလိုဘာမွမေျပာတတ္ဘူး

တစ္ကိုယ္လံုးပုတ္မယ့္ေျခမ ျဖတ္ခ်သင့္ရင္ျဖတ္ခ်ရမွာပဲေလ

အယူအဆအေဟာင္းေတြ ရာစုႏွစ္အေဟာင္းေတြမွာေတာက္ပတယ္

ဒါေပမယ့္……အခုရာစုသစ္ ရင္ဘတ္ေတြလည္းသစ္ဖို ့လိုတယ္

ကိုယ့္အယူအဆ ကိုယ့္၀ါဒနဲ ့ ကမၻာအႏွံ ့သနပ္ခါးနံ ့ေလးေတာ့ေပးခ်င္တယ္

ေရွ ့လူစိုက္ခဲ့တဲ့အပင္ေတြကပဲဆြတ္ယူစားသံုးေနရေတာ့မလား

စားပိုးနင့္ရင္း ဘ၀ကအလကားျဖစ္ရေတာ့မယ္

မေသခင္တစ္ပင္ေလာက္ေတာ့စိုက္ခဲ့ခ်င္တယ္

ေနာက္လူအတြက္ အရိပ္ရခဲ့ရင္ပဲေက်နပ္တယ္

လက္ခုပ္သံ ၾကိမ္းေမာင္းသံေတြနဲ ့ခင္ရာေဆြမ်ိဳး

ဒီဖက္ေခတ္အထိေခါက္ရိုးလာက်ိဳးတာေတာ့ ရင္နာတယ္

မျပင္ေတာ့ဘူး…..မဆင္ေတာ့ဘူး…..ေရလိုက္ငါးလိုက္

အဲဒီ့စိတ္မိုက္ေတြ လႊင့္ပစ္လိုက္ပါေတာ့

ဘာကိုလိုခ်င္လို ့ ဒါကိုလုပ္ခဲ့ၾကတာလဲ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကဖို ့ေတာ့လိုမယ္

ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ကိုယ့္အတြက္မဟုတ္တဲ့အတၱလွလွေလးရွိတယ္

(ေရာ့…………..)

ခင္ဗ်ားဖဲ့ယူစားသံုးၾကည့္ေပါ့မိတ္ေဆြ

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပစ္တင္ရင္းအျမင့္ပ်ံခဲ့ၾကသူေတြ

ေကာင္းကင္ရဲ့အေတြ ့ ေလထုရဲ့အေငြ ့

စကားလံုးေတြ လက္ခုပ္သံေတြ ၾကိမ္းေမာင္းသံေတြအၾကား

လန္းဆန္းစြာ လတ္ဆတ္စြာ နိဳးၾကားစြာ

လြင့္ကာ ၀ဲကာ စီးကာ ေမ်ာကာ

(ဒီကမၻာမွာ ဒီကဗ်ာေတြ…….)

လြင္ကာ ၀ဲကာ စီးကာ ေမ်ာကာ

ေလာကဒဏ္ရာကို ကုစား

(ကၽြန္ေတာ္တို ့ ခင္ဗ်ားတို ့………)

ရာဇ၀င္ထဲမွာ ဘာေတြခ်န္ထားခဲ့ၾကရင္ေကာင္းမလဲဗ်ာ………..

……………………………………………………………………………..။                             ။

                                                                                          မိုးထက္ေအာင္