လမ္းေတြလည္း    ေလွ်ာက္ဖူးခဲ႔တယ္

စမ္းေရေတြလည္း   ေသာက္ဖူးခဲ႔တယ္

အႏြမ္းေတြ  ေျပေပ်ာက္ဖူးခဲ့တယ္

တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့……

လမ္းေတြေပ်ာက္

စမ္းေရလည္းေႏွာက္တယ္

အလြမ္းေတြပဲေကာက္ခဲ႔ရတယ္။

ေျခရာဆုိတာရယ္ ဘယ္မေတြ႔

ဘ၀အခ်ိဳးေကြ႔မွာ

ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြက  ရင္နဲ႔အျပည့္ပါပဲ။

ခ်ိဳျမိန္ျခင္းေတြ ခံစားခ်ိန္မွာ

ဘ၀ဟာေပ်ာ္စရာ အတိ

(ေလမုန္းတုိင္းမထိခင္ေတာ့)

ေလျငိမ္တာသုခအျပည့္ေပါ့။

ခါးသီးျခင္းေတြနဲ႔အေတြ႔မွာေတာ့

ဒုကၡေန႔ေတြကုိ အေရာင္ဆုိးေနမွန္း

ဘ၀ကုိထမ္းရင္း နားလည္ခဲ႔တယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ရွာမယ္

ငုိေၾကြးျခင္း အဆုံးမွာ ရယ္နုိင္တယ္

ဒါေတြရယ္ေၾကာင့္လည္း………။

စိတ္ေတြလည္း မပ်က္ေတာ့

(ဘဝ) ၀ဲကေတာ ့ထဲမွာေပ်ာ္သလုိေနျပီ

အဆုံးသတ္ကုိေမ႔ေနသည္….။

ဒုကၡသုခေတြတလွည့္စီ

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အစီအရီ

ေန၀င္ခ်ိန္ဆီ ခရီးဆက္

ေခါက္ရွာ ငွက္ေတြပ်ံသန္းလ်က္ပါပဲ။

အနိစၥ မျမဲျခင္းတရား

အနတၱ သက္သက္ၾကားက

(လူ႔ဘ၀ရက္ေတြ)

အခုိးအေငြ႔ထက္ မပုိေပမယ့္

အဖုိးတန္တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ  ရွိသင့္တယ္။